Μάλλον μόνο εγώ θα είμαι που έχει ακούσει πολλά παιδιά, και μετέπειτα ενήλικες, να παραπονιούνται, να γκρινιάζουν και να νιώθουν μειονεκτικά επειδή στερήθηκαν υλικά αγαθά λόγω ιδιαίτερης οικονομικής στενότητας των γονιών τους. Μάλλον μόνο εγώ θα είμαι που έχει δει και ακούσει με τα ίδια της τα αυτιά από το στόμα τους ότι σε πολλά από αυτά γεννήθηκαν απωθημένα από τις υλικές και πρακτικές στερήσεις της παιδικής τους ηλικίας, τα οποία τους συνοδεύουν στην υπόλοιπη ζωή τους. Μάλλον μόνο εγώ θα είμαι που έχει δει με τα ίδια της τα μάτια μερικά από αυτά τα παιδιά να ξοδεύουν αλόγιστα και χωρίς ίχνος συναίσθησης χρήματα που δεν είναι καν δικά τους (εγώ τους τα ΔΑΝΕΙΣΑ - αγύριστα φυσικά αλλά τότε δεν τό 'ξερα), προκειμένου να ικανοποιήσουν τις ανάγκες που δεν τους κάλυπταν οι γονείς τους, υπερ-αποζημιώνοντας προφανώς έτσι το ψυχικό κενό που τους δημιουργήθηκε από το αίσθημα ανισότητας. Μάλλον μόνο εγώ θα είμαι που έχει συνειδητοποιήσει ότι ορισμένοι - αρκετοί - οικονομικά στερημένοι άνθρωποι αναπτύσσουν, ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο, μια ιδιαζόντως άρρωστη σχέση με το χρήμα, αν και όταν τελικά το αποκτήσουν.Μάλλον εγώ ζω σε άλλον πλανήτη προφανώς. Για αυτόν τον λόγο, θα ήθελα κάποιος να με ενημερώσει : ΑΠΟ ΠΟΤΕ φτάνει μόνο η αγάπη για να μεγαλώσει κανείς σωστά τα παιδιά του σε AYTON τον πλανήτη;;!!! Από πότε η παροχή μόνο της αγάπης σε προστατεύει από τυχόν σωματικές και ψυχολογικές κακουχίες (δεδομένου και του ανύπαρκτου κοινωνικού κράτους αυτής της χώρας); Από πότε ΜΟΝΟ η αγάπη πληρώνει την μόρφωσή σου, την ψυχαγωγία σου, τη διασκέδασή σου; Από πότε ΜΟΝΟ η αγάπη σου παρέχει το καθημερινό ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ φαγητό (αλλιώς λιποθυμάς στο σχολείο...); Aπό πότε μόνο η αγάπη σε στεγάζει, σου ζεσταίνει το κοκαλάκι, σου φωτίζει το σπίτι; Από πότε ΜΟΝΟ η αγάπη σε προσέχει όταν οι γονείς σου δουλεύουν και δεν υπάρχει κανένας άλλος έμπιστος άνθρωπος να σε φροντίσει/κρατήσει;; Και, γενικώς, από πότε η ευθύνη και η μη ανάληψή της ονομάζεται αγάπη;;;
