Δεν εχω ακούσει κανένα παιδί να έχει πικρία *για τους γονείς του* επειδή πέρασε στερημένα χρόνια, πέρα από σε λυρισμούς στυλ "Μάνα γιατί με γέννησες φτωχό". Αλλά κι αυτό σπάνιο είναι. Συνήθως λένε "Άτιμη κοινωνία που με έκανες φτωχό" και "Μάνα που δε με αγάπησες". Όχι το αντίστροφο. Παράδειγμα το Τοστ Ζαμπον -Τυρί του Μπουκόφσκι, που ενώ πέρασε στερημένα παιδικά χρόνια, δε σημαδεύτηκε τόσο από τη φτώχια, αλλά από την κακοποίηση. Δεν έφυγε από το σπίτι επειδή δεν είχαν να φάνε, αλλά επειδή παραλίγο να τον σκοτώσει ο πατέρας του...