#6. Είναι ωραίο να υπάρχουν γύρω μας βιβλία, διαβασμένα, μισοδιαβασμένα, αδιάβαστα, βιβλία της μιας ματιάς, του αποσπάσματος, του υπογεγραμμένου σημείου, με εικόνες, με φωτογραφίες, ιστορικά, λογοτεχνικά, ποιήματα, ρομάντζα, αστυνομικά, φαντασίας, φιλοσοφίας, σουρρρεαλιστικά, βιβλία με ανέκδοτα, χαζά, με πράσινα άλογα, με χόμπιτ, με χόμπυ, για το τι είναι το τζούντο, με συνταγές μαγειρικής, για τις τέχνες, για τις καλές τέχνες, που να μιλάνε για το χάος, για την τάξη, για την απόλυτη αλήθεια, για την προσωπική άποψη, βιβλία που λένε κάτι, βιβλία που λένε κάτι σε μας μόνο, εγκυκλοπαίδειες, λεξικά της αρχαίας, της νέας, της πιάτσας, της αγγλικής, της ιαπωνικής, που να εξηγούν ότι το tsundoku προέρχεται από το tsunde oku το οποίο σημαίνει στοιβάζω αλλά στις αρχές του 20ου αιώνα το oku αντικαταστάθηκε με το doku (=διαβάζω) σε μία παραλλαγή της φράσης ως λογοπαίγνιο και τελικά συμπτήχθηκε για λόγους ευηχίας σε tsundoku, τόμους ανάκατους, το Β και το Ε, βιβλία για το διάστημα, για τα υποσωματίδια, αναλύσεις, μυθολογίες, παραμύθια, κόμικς του Εdika, τεύχη της βαβούρας, περιοδικά, σενάρια, βιβλία που εμπνέουν, προκαλούν, βιβλία με θεούς, με διαβόλους, για πολέμους, για μέρη εξωτικά, βιβλία για την αναρχία, βιβλία για τη μαλακία, για το απόλυτο, για το σχετικό, βιβλία με σκάνδαλα, βιβλία με νόημα, η αυτοβιογραφία του Ντίνου Ηλιόπουλου, βιβλία με ωραία εξώφυλλα, ακόμα και βιβλία του Κέρουακ που δεν έχουν παραγράφους και της Σάρα Κέιν που γράφει κατι κατεβατά σαν αυτό. Γενικά, είναι ωραίο να υπάρχουν γύρω μας βιβλία.
