Είναι ζήτημα κοσμοθεωρίας κ. Δημοκίδη: το Δημόσιο (και το ευρύτερο Δημόσιο) είναι ''ιερό'' για την αριστερή ιδεολογία, και εξάλλου είναι ένα μέσο άσκησης πολιτικής, εξυπηρετήσεων, παροχών, ρουσφετιών, αποτελεί μία σταθερή εκλογική βάση και πελατεία (όπως συνέβαινε και επί ΠΑΣΟΚ για χρόνια). Από την άλλη πλευρά, η πρόσληψη των απολυθέντων δεν λειτουργεί μόνο για τους ίδιους τους απολυθέντες, αλλά δημιουργεί και μία ''ασφάλεια'' και στους άλλους ήδη υπηρετούντες, ότι δηλαδή δεν κινδυνεύουν από κανέναν και τίποτε ώστε τυχόν να απολυθούν. Όσον αφορά στον ιδιωτικό τομέα, εκεί το κράτος δεν μπορεί να παρέμβει για να γίνουν προσλήψεις, ούτε να κανονίσει τα περαιτέρω, μπορεί όμως να δημιουργήσει συνθήκες με την πολιτική του ώστε να γίνουν επενδύσεις και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Πιστεύει κανείς σοβαρά και χωρίς κομματικές παρωπίδες ότι η προτεραιότητα της παρούσας Κυβέρνησης είναι σε αυτό το πλαίσιο;