Στην περίπτωση Κατρούγκαλου βέβαια, δεν μιλάμε απλώς για την πολιτική παράνοια της εμμονικής ενασχόλησης με απολυμένους ή μη δημοσίους υπαλλήλους, αλλά ΑΝ αποδειχτουν οι κατηγοριες, για κάτι πολύ πιο χυδαίο: Την σύναψη πελατειακής σχέσης με αυτούς, όχι μόνο στο βωμό της εξασφάλισης μίας ψήφου, αλλά της ταυτόχρονης απολαβής συγκεκριμένου οικονομικού οφέλους από αυτή τη συνδιαλλαγή. ΑΝ τυχον ισχυουν αυτα, το τρομερό θα είναι ότι ο Κατρούγκαλος έγινε αναπληρωτής υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης.