#3 Κάπως μπερδεύτηκα, ελπίζω να κατάλαβα καλά, όμως εμένα εντύπωση μου έκανε το εξής: Μου είναι σαφές από την ερώτηση ότι ενοχλεί τον άντρα σου που σε στηρίζει οικονομικά. Όμως, αυτό συμβαίνει επειδή από κοινού αποφασίσατε να μείνετε στον τόπο καταγωγής του, γνωρίζοντας από πριν ότι ίσως είναι δύσκολο για εσένα να αποκατασταθείς επαγγελματικά εκεί. Επίσης, όταν πέφτει στο τραπέζι η πρόταση να πάτε στον δικό σου τόπο, μήπως τα καταφέρεις καλύτερα, αυτός αρνείται (δικαίως; αδίκως; δεν έχει σημασία). Όμως, εξακολουθεί να γκρινιάζει ότι σε στηρίζει οικονομικά.Καλά τα λέει η Α, μπα για τις αποφάσεις που επηρρεάζουν όλη την "ομάδα", αλλά, στη δική σου περίπτωση εγώ βλέπω (πάλι, όπως κατάλαβα την ερώτηση), ότι σου ρίχνει το βάρος των κοινών αποφάσεων, και εσύ του το ανταποδίδεις προσπαθώντας να του το πετάξεις πίσω, αλλά τελικά το παίρνεις επάνω σου (για αυτό καταλήγεις να νιώθεις μουδιασμένη και ριγμένη). Θα μπορούσα να κάνω ψυχολογική ανάλυση μερικών σελίδων, αλλά δεν έχει τόσο νόημα, και άλλωστε απλά θα ερμήνευα.Αυτό που έχει όμως νόημα είναι να καταλάβετε ότι δεν είστε ευχαριστημένοι με τις αποφάσεις σας. Αμφότεροι. Αλλιώς αυτός γιατί να γκρινιάζει, από τη στιγμή που ξέρει ότι από κοινού πήρατε το ρίσκο να μην έχεις χρήματα; Και εσύ, γιατί να φέρεις βαρέως ότι άφησες την οικογένειά σου, αφού ενσυνείδητα επέλεξες να δημιουργήσεις τη δική σου; (χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι θα ρίξεις μαύρη πέτρα, και δε θα τους στηρίζεις/αγαπάς).Για μένα, πρέπει είτε να παίρνετε κοινές αποφάσεις που καλύπτουν τις ανάγκες και των δύο-πλέον τριών, ή, όταν αυτό είναι αδύνατο να συμβεί, να παίρνετε την ευθύνη της (έστω λάθος) απόφασης. Αυτό μπορείτε να το κάνετε μόνο όταν σας είναι ξεκάθαρο για ποιούς λόγους, και κυριώς με *ποιές γνωστές συνέπειες*, κάνετε ό,τι κάνετε. Δε γίνεται να σου λέει "δε θέλω να πάμε στον τόπο σου να βρεις δουλειά" (πιστεύω ότι για κάποιο λόγο το θέτεις έτσι το θέμα-ότι όντως υπάρχουν καλύτερες προοπτικές εκεί, για να το λες) και μετά να σου λέει "μα, γιατί δεν έχεις χρήματα". Η μόνη λογική απάντηση σε αυτό είναι "γιατί επιλέγουμε μαζί να συνεχίσουμε να μένουμε εδώ, που ξέρεις ότι σημαίνει πως θα με στηρίζεις (έστω για κάποιο καιρό) οικονομικά". Και εσύ δε γίνεται να είσαι με το ένα πόδι στο "θέλω να φύγω από αυτό το μέρος" και μετά να αναρρωτιέσαι γιατί η σχέση σου δεν πάει καλά εκεί. Το μόνο που μπορεί να σου απαντήσει είναι "Αφού θέλεις μονίμως να φύγεις, πώς περιμένεις να βρεις δουλειά, πώς περιμένεις να είσαι ευχαριστημένη". Καταλαβαίνεις το φαύλο κύκλο; Σπάει με το να βρείτε κάτι που θέλετε και συμφωνείτε να αναλάβετε το ρίσκο και τις συνέπειες αυτού και οι δύο.
