#4To γεγονός και μόνο ότι έχεις τύψεις για τον σκύλο σου και σκέφτεσαι όλα αυτά που έγραψες δείχνει από μόνο του πόσο τον αγαπάς. Και από αυτό το συναίσθημα και μόνο υπάρχει όλη η δυνατότητα μέσα σου να του παρέχεις (ίσως στο μέλλον) όλα όσα χρειάζεται. Τώρα μπορεί να ακουστεί μπούρδα αυτό που θα πω αλλά θα το πω. Όταν διάβαζα αυτά που έγραφες ένιωσα λες και το σκυλί σου είναι και ο τρόπος που κοιτάζεις τον εαυτό σου απ' έξω. Λες και είναι ο εαυτός σου που σε κοιτάζει όταν είσαι στον καναπέ λιώμα, όταν περπατάς στο δρόμο μακριά από άλλους ανθρώπους αργά τη νύχτα, όταν δεν έχεις όρεξη για χαρά και παιχνίδια. Εγώ προσωπικά πάντα πίστευα πως τα ζώα είναι κάτι σαν μικροί άγγελοι. Είναι οι βοηθοί μας στη ζωή. Παίρνουν αγάπη και την επιστρέφουν στο πολλαπλάσιο. Είμαι σίγουρη πως ο σκύλος σου, μπορεί να μην είναι τρελά ευτυχισμένος, όμως είναι και τυχερός που τον έσωσες και ήσυχος που σε έχει, όπως σε έχει. Κι εσύ κάνεις αυτό που μπορείς στη φάση που βρίσκεσαι. Αυτό που θα σου έλεγα λοιπόν είναι να εκμεταλλευτείς αυτό το "καθρέφτισμά" που σου κάνει ο σκύλος σου και να ακούσεις όλα αυτά τα συναισθήματα που σου δημιουργούνται προς τον εαυτό σου. Ίσως σιγά σιγά χρειάζεται να αλλάξει κάτι. Δε λέω να κόψεις τους μπάφους μαχαίρι, μα ένα μέτρο θα ήταν μόνο καλό και για τους δυο σας.
