#2 Σε βρίσκω λιγάκι άδικη με την γράφουσα, Λένα. Νομίζω ότι ουσιαστικά εκφέρει την άποψη ότι πολλοί ρίχνουν δυσανάλογο μερίδιο ευθύνης στο τρίτο πρόσωπο, τη στιγμή που, πώς να το κάνουμε, το καθήκον της διατήρησης μια σχέσης, ειδικά ενός γάμου, πέφτει στους άμεσα εμπλεκομένους, όχι στους τρίτους, και δη στους άσχετους τρίτους που δεν είναι ούτε συγγνείς ούτε φίλοι τους.Αν κάποιος είναι παντρεμένος προφανώς θεωρεί εαυτόν/εαυτήν ενήλικο πρόσωπο με ικανότητα δικαιοπραξίας, άρα είναι ηλίθιο να λέει ότι "παρασύρθηκε". Παρασύρθηκε από τις δικές του επιθυμίες, όχι από άνθρωπο.Για 'μένα αυτό που είναι διαφορετικό ανά περίσταση είναι το κατά πόσον οι ευθύνες για το κέρατο βαρύνουν μόνο τον ένοχο, ή μοιράζονται στο ζευγάρι. Ο τρίτος, και ευθύνη να φέρει, φέρει τη μικρότερη. Τα πράγματα διαφέρουν όταν γνωρίζεται και έχει ουσιαστική σχέση με το πρόσωπο που εξαπατάται - αλλά αυτό το ξεκαθαρίζει και η γράφουσα.Ειδικά στην προτελευταία σου παράγραφο (για τη λύσσα μεαξύ γυναικών, για τον χαρακτηρισμό "μια από αυτές") νομίζω την κατηγορείς μάλλον για το ακριβώς αντίθετο από αυτό που κάνει.
