Μα τα Μνημόνια όντως έφεραν κρίση ή, αν θέλεις, μετέτρεψαν μια κρίση σε τεράστια καταστροφή. Διότι ο ΓΑΠ, θέλοντας να "αλλάξει" τη χώρα, τα έκανε πλακάκια με το ΔΝΤ και μας έδεσε κυριολεκτικά χειροπόδαρα με την Δανειακή Σύμβαση και τα απορρέοντα απ' αυτήν Μνημόνια. Η Ελλάδα σαφώς και είχε πρόβλημα αλλά οι λύση που επιλέχθηκε εκείνη την εποχή ήταν "πάμε να πέσουμε πρώτοι στη θάλασσα με το κεφάλι". Πράγμα που δεν είχε κανένα λόγο να κάνει, κι αυτό είναι ξεκάθαρο, άρα πρέπει να ερευνηθεί (υπάρχουν οι μαρτυρίες του Στρος Καν πχ).Το 2010 η Ελλάδα, που κυριολεκτικά κρατούσε όχι πιστόλι αλλά πυρηνικά στα χέρια, θα μπορούσε, τόσο να διαπραγματευτει καλύτερους όρους μερικής αποπληρωμής όσο και να κουρέψει χρέος, μιας και τα ομόλογά της βρίσκονταν ακόμα στα χέρια ιδιωτών και σε ελληνικό δίκαιο. Αντίθετα, ξεκίνησε να μιλάει για Τιτανικούς και να περνάει νόμο που επέτρεψε στους κερδοσκόπους να "παίξουν" με τα ελληνικά ομόλογα (δηλ. να παίξουν με την ίδια τη χώρα και ο Προβόπουλος κανονικά πρέπει να πάει για εσχάτη προδοσία). Εκτός κι αν τα σπρεντ με 2000 διαφορά στη μονάδα βάσης είναι κάτι φυσιολογικό που μπορεί να συμβεί παντού. Κι εκεί βρήκε ευκαιρία ο Τρισέ να "ξεφορτώσει" τα φιλαράκια του των γαλλικών (και εν συνεχεια των Γερμανικών) τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα, αγοράζοντάς τα μέσω της ΕΚΤ και φεσώνοντας το κόστος τους στο ελληνικό δάνειο. Κοινώς εγώ και εσύ πληρώσαμε και ακόμα πληρώνουμε τη χασούρα των ξένων τραπεζών (50 δις ήταν εκείνη η αγορά). Επιπλέον, είναι άλλο να έχεις 4% πτώση του ΑΕΠ και άλλο να έχεις 25% πτώση του και να μπεις σε σπιράλ χρόνιας ύφεσης και αποπληθωρισμού (κοινώς να νεκρώνει η οικονομία σου). Υπάρχουν τεράστιες ευθύνες κι ακόμα δεν έχουμε καν αγγίξει τα δύο PSI.
