#2: Το έχω παρατηρήσει κι εγώ πολλές φορές και συμφωνώ με την Α,μπα ότι είναι θέμα κοινωνικής νοοτροπίας και κουλτούρας. Δεν είναι τυχαία η έλλειψη κοινωνικής νοημοσύνης στη χώρα μας, ούτε είναι τυχαίο που η καχύποπτη και αντικοινωνική συμπεριφορά παρατηρείται κατά κόρον σε χώρες όπου το κράτος είναι απόν. Πόσες φορές δεν έχουμε αναρωτηθεί εμείς οι ίδιοι: "Άραγε υπάρχει κράτος; Η' με θυμάται μόνο όταν έρχεται η στιγμή της εφορίας;" Υπάρχει στην Ελλάδα κοινωνική συνείδηση με την έννοια της συλλογικότητας και της κοινωνικής προστασίας ή επικρατεί ένα ζουγκλώδες "όλοι εναντίον όλων";Προβληματίζομαι, απλά. Δεν έχω καμία πρόθεση να τσουβαλιάσω, κάνω ένα γενικότερο σχόλιο. Είναι όπως με τις σχέσεις μεταξύ των μελών μιας οικογένειας: είναι πολύ σημαντικό να καλλιεργείται αμφίδρομο αίσθημα εμπιστοσύνης και ασφάλειας. Όσο πιο ασφαλές νιώθει ένα παιδί, τόσο πιο δεκτικό γίνεται σε νέα ερεθίσματα, γιατί η συναισθηματική του νοημοσύνη έχει αναπτυχθεί τόσο ώστε να είναι σε θέση να τα διαχειριστεί. Αυτά, εν ολίγοις.