Θα διαφοροποιηθω εδω με τους περισσοτερους φιλους-αναρτητες.Η δουλεια ενος φωτοδημοσιογραφου ειναι η επικαιροτητα. Οχι μακροχρονια κοινωνικο-πολιτικα προτζεκτς. Με την κριση, ολα τα αρνητικα που ειχε η ελληνικη κοινωνια βαθμιακα πολλαπλασιαστηκαν. Αποτελει νεο λοιπον η αυξηση της πορνειας, της χρησης ν ουσιων, απεργιων, κρατικης καταστολης, ακραιας φτωχειας, ανθισης ακραιων πολιτικων παραταξεων. Ολα αυτα ειναι επικαιροτητα και δουλεια ενος φωτοδημοσιογραφου να τα καταγραψει οσο το δυνατον πιο γλαφυρα γιατι η αυξηση τους τα εχει κανει πιο ορατα. Απο την αλλη, το γεγονος οτι μεγαλη μεριδα του κοινωνικου σωματος πηγαινει διακοπες. γλενταει, κανει τη ζωη του διχως να τρεχει τιποτα, δηλαδη αγνοει αυτη την πραγματικοτητα 'η - καλυτερα - δε θελει να τη δει, δεν ειναι απαραιτητα δουλεια ενος φωτοδημοσιογραφου αλλα δουλεια ενος κοινωνικου φωτογραφου, ενος φωτογραφου ντοκουμενταριστα που θα αφιερωσει χρονο και χρημα για καποια χρονια και με τη βοηθεια επιβεβαιωμενων στοιχειων απο εγκυρες πηγες ( πχ κοινωνικους οργανισμους ) να αποδειξει την υποθεση περι κοινωνικης απαθειας, που λετε.Εφημεριδες και περιοδικα, δεν εχουν τον χωρο για τετοιου ειδους προτζεκτς. Συμβιβαζονται με κατι που λεγεται ρεπορταζ, το οποιο βρισκεται μεταξυ της ειδησεογραφικης προσεγγισης στην επικαιροτητα και αυτη της φωτογραφιας-ντοκουμεντο.Ενα ρεπορταζ τρεχει απο τρεις εως 6-7 φωτος σε ενα τυπικο περιοδικο. Ειδησεογραφια απο μια εως τρεις και ντοκουμεντο πολυ περισσοτερες και ειτε εκθετονται, ειτε ποσταρονται ειτε γινονται καποιο βιβλιο. Τετοιο ειναι η επταχρονη μελετη του Σαλγκαδο για το προσφυγικο για παραδειγμα που δημοσιευτηκε πριν μιαμισυ δεκαετια.Η δουλεια του Αγγελου Τζωρτζινη ειναι αξιεπαινη, ειναι δικαιη στα υποκειμενα και το θεμα που απεικονιζει, ειναι οπτικα συνεπης και γενναια. Του αξιζουν πολλα συγχαρητηρια.