Προσωπικά θα ήθελα πάααρα πολύ να δω πώς είναι να μένεις εκεί, είτε τέρμα ρετιρέ είτε πιο κάτω (στα ταπεινότερα πατώματα). Αλλά δεν θα σκάσω κιόλας αν δεν το κάνω ποτέ/ που δεν θα το κάνω ποτέ. Οι φωτογραφίες δεν μου προκαλούν πικρία ή ζήλεια. Εξάλλου, ο,τι είναι θησαυρός για έναν, μπορεί να είναι άνθρακας για άλλον. Μου αρέσει αυτό που βλέπω (μακέτα/ ξε-μακέτα) και δικαιούμαστε λίγο από daydreaming ;)
