@2Πήγες κι εσύ από το ένα άκρο στο άλλο, ή του ύψους ή του βάθους. Ή που θα θες απεγνωσμένα να βρεις τον σύντροφο της ζωής σου ή που θα θες να είσαι εντελώς αποστασιοποιημένη συναισθηματικά και να συμμετέχεις στη σχέση μόνο σωματικά. Να σου πω πώς το βλέπω εγώ: όταν χαρακτηρίζεις μέσα σου κάποιον άνθρωπο σου και άλλο σου μισό μπορεί να έχουν περάσει μέχρι και χρόνια σχέσης. Δεν τον γνωρίζεις Δευτέρα και Παρασκευή αλληλοανακυρήσσεστε αδερφές ψυχές. Σίγουρα υπόνοιες υπάρχουν, μαγικά ταιριάσματα, πρωτόγνωρη ανοχή σε απίστευτες παραξενιές και ελαττώματα και μια κάποια έκπληξη που υπομένεις πράγματα που αν τα έκανε άλλος θα είχες φύγει προ πολλού. Και όσο προχωράς νιώθεις βαθιά μέσα σου ότι αυτός ο άνθρωπος σε ολοκληρώνει και δεν θέλεις να ζήσεις χωρίς αυτόν.Αν είσαι διατεθειμένη να κάνεις τη δουλειά που χρειάζεται αλλά και να δείξεις την απαιτούμενη υπομονή, τότε θα φτάσεις στο σημείο να πεις μια μέρα ''εδώ είμαστε, αυτός είναι''. Αν όμως περιμένεις να περάσεις το στάδιο της δοκιμής, της αναμονής και των συναισθηματικών σκαμπανεμβασμάτων μαγικά, τότε θα στερηθείς αυτή τη χαρά. Και το πιο βασικό πιστεύω, πρέπει να είσαι διατεθειμένη να πάρεις το ρίσκο να αγαπήσεις βαθιά και αληθινά, χωρίς να συγκρατείσαι μην τυχόν και πληγωθείς.