Καλησπέρα σε όλους! Ευχαριστώ όλους σας καταρχήν που δεν αντιμετωπίσατε την ερώτησή μου με το γνωστό "έλα μωρέ, δάσκαλοι, τοσες διακοπές και αργίες, παραπονιούνται κιόλας". Η αλήθεια είναι ότι στη χώρα μας, αν έχεις δουλειά και πληρώνεσαι κιολας, εστω και λιγα, δεν ειναι και για να παραπονιεσαι. Μεταθεση δεν μπορω να παρω αμεσα, αλλα αποφασισα να κοιταξω λιγο και την προσωπικη μου ζωη και, ως εκ θαυματος. με τον ανθρωπο μου που ειμαστε μαζι 10 χρονια (τα 7 γυριζω τα νησια) παντρευτηκαμε, την αρρωστη κατασταση στην δουλεια την αντιμετωπισα ,με νεα αυτοπεποιθηση και περπατησε και τωρα γευομαι τους καρπους των πραξεων μου. Συζητησαμε σαν οριο αλλη μια χρονια μακρια και μετα επιστροφη, με αποσπαση ή ακομα και με αδεια ανευ αποδοχων, ευτυχως σαν οικογενεια με τον συντροφο μου μπορουμε να το στηριξουμε. Εχει δικιο η α,μπα, οτι επενδυσα παραπανω πραγματα στη δουλεια μου, ισως απο ο,τι επρεπε. Δεν το μετανιωνω. Χρειαζεται να δωσεις το 180% μεχρι να μαθεις να αυτοσυντηρεισαι, γιατι το επαγγελμα ειναι πολυ ψυχοφθορο. Λιγο γελασα με το μελοδραματικο υφος της ερωτησης γιατι μοιαζει πολυ μακρινο, απο την αλλη, χαρηκα την απαντηση και την συμπαρασταση ολων σας. Υ.Γ. Οι τονοι μια ειναι, μια δεν ειναι, απαραδεκτο για εκπαιδευτικο. Αλλα εχει χαλασει το πληκτρο ρε παιδια! Και στα φυλλαδια με το χερι τους βαζω. Δειξτε επιεικια!