Φυσικά και δεν ξέρω προσωπικά, μπορώ όμως να συνάγω διαβάζοντας ορισμένα κείμενα (και εσύ είσαι πολυγραφότατος...). Και το συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει είναι ότι συνήθως (στην μεγάλη πλειονότητα των περιπτώσεων) διακατέχεσαι από συντηρητικές και μερικές φορές εξαιρετικά συντηρητικές απόψεις. Φυσικά, πρόκειται για δικαίωμά σου. Για μένα, η ημέρα που καταψηφίστηκε το Ευρωσύνταγμα ήταν μια μεγάλη ημέρα. Γιατί σε αυτό δεν αντιτάχτηκαν μόνο οι ακροδεξιοί της Λεπέν και οι εθνολαϊκιστές, αλλά και οι Οικολόγοι, η αριστερά και ένα μέρος του σοσιαλιστικού κόμματος. Γιατί, χάρη σε αυτό το Σύνταγμα, οι αρχές του νεοφιλελευθερισμού θα αποκτούσαν την αυξημένη συνταγματική τυπική ισχύ, η οποία θα ήταν εντελώς αδύνατον να αναθεωρηθεί, ενώ μια "απλή" Συνθήκη αναθεωρείται, πολύ δύσκολα μεν αλλά αναθεωρείται.Μάλιστα, με εξαίρεση την τροτσκιστική κυρίως άκρα αριστερά, οι Οικολόγοι, η αριστερά και οι διαφωνούντες Σοσιαλιστές ήταν (και είναι) απόλυτα ευρωπαϊστές. Βλέπεις, η δική μου Ευρώπη είναι αρκετά διαφορετική από τη δική σου. Κι αν είναι (κυρίως ήταν) υπερήφανη για τα επιτεύγματά της, δεν υπήρξε ποτέ -και δεν μπορεί ποτέ να είναι- εθνικιστική. Κι επειδή σου αρέσουν τα top-ten, No 1 εχθρός της Ευρώπης είναι κατά τη γνώμη μου ο εθνικισμός