Μπορούμε να αντιπαρατεθούμε έγκυρα για τον εντός Ελλάδας εκτροχιασμό. Διότι όλοι ζούμε εδώ και ξέρουμε πάνω-κάτω τι γίνεται.Αν θέλουμε να εντάξουμε σε αυτόν τον ακροδεξιό εκτροχιασμό και τον Κατσίφα πρέπει να ξέρουμε που έχει ζήσει και πως. Αλλιώς να συγκρίνουμε τον Κατσίφα με τον Σορίν Ματέι (!) ή με τον Περίανδρο είναι αστεία πράγματα, για να παραμείνω κόσμιος. Όταν δε οργανωμένα πάνε να του κολλήσουν την ρετσινιά της ψυχικής νόσου (ή της "αμφίβολης νηφαλιότητας"), της συμμετοχής σε εθνικιστικές οργανώσεις ου δεν υπάρχουν σήμερα ή εμπόριο ναρκωτικών τότε μιλάμε για προπαγάνδα από συγκεκριμένα κέντρα.Εκτός αυτού η σπέκουλα πάνω στο θάνατο κάποιου αν είναι να μας ενοχλεί πρέπει να μας ενοχλεί παντοιοτρόπως. Όχι μόνο για τον Κατσίφα. Ή όχι; Είτε φιλόπατρι είτε ακτιβιστή για τους οροθετικούς.Τέλος, πέραν του κρυμμένου μηνύματος καλό είναι να βλέπουμε και άμεσα τι λέει κάποιος. Να ακούμε τις λέξεις που χρησιμοποιεί και να αφήσουμε την ανάλυση (τι θέλει να πει ο ποιητής) για πιο αφηρημένα πράγματα όπως μπορεί να γίνει η τέχνη.Την αντίθεσή μας πρέπει να τη δείχνουμε σε όλες τις ακρότητες. Όχι στις μισές. Αλλιώς κλείνουμε το μάτι στην απέναντι ακρότητα από αυτήν που καταδικάζουμε. Και κανείς δεν το θέλει αυτό, σωστά;Πχ δεν θυμάμαι δημοσιογράφους να εκφράζουν φόβους για την διεθνή "έκθεση" της χώρας από τους ΣΠΦ ή τον Ρουβίκωνα ή τη 17Ν ή από τους αγρότες που κλείνουν τις εθνικές οδούς όποτε γουστάρουν. Για τον Κατσίφα όλη η ευαισθησία.