Αχαχαχα, το ίδιο είχα σκεφτεί κι εγώ παλιότερα! Αλλά έτσι είναι η πιάτσα των media, στην ουσία ξεκινάνε δουλειά το απόγευμα και πάνε μετά μέχρι πολύ αργά το βράδυ. Και το πρωί, λογικό κι επόμενο, αργούν πολύ να ξυπνήσουν. Είχα κάποτε μια συγκάτοικο που δούλευε σε εφημερίδα κι αυτά ήταν τα ωράριά της. Batgirl ή νυχτοπούλι τη φώναζα, όποτε συναντιόμασταν (σε καμιά κουζίνα δηλαδή ή στο διάδρομο, μεσημεράκι προς απόγευμα). Πολλές φορές συνεννοούμασταν με χαρτάκια στο ψυγείο, να φανταστείς. Το αγαπημένο μας τραγούδι ήταν "Στις 11 μπορείς; -Οοοοχι, όχι. Στις 12 μπορείς; -Οοοχι, όχι .Στις 4 μπορείς; -Μπορώ, μπορώ! Αλλά δεν μπορώ εγωωωωω" :Dhttps://youtu.be/6L7aaLU5qRkΥ.Γ. Παρίσιε, να σου ευχηθώ κι εγώ "με γεια το άβαταρ"! Like!