#3 Tα δώρα αποτελούν συμβολική προσφορά, και γι' αυτό επιβάλλονται και από τους κοινωνικούς κανόνες ευγενείας σε πολλές περιπτώσεις. Είναι, δε, πανανθρώπινο φαινόμενο - δηλαδή, συναντάται σε όλες τις κοινωνίες διαχρονικά και απανταχού της γης.Τώρα σκέψου μέσα σε μία σχέση της δικής μας δυτικής κουλτούρας, όπου τέτοιες συμβολικές κινήσεις προσφοράς δε λαμβάνουν χώρα από το ένα μέλος. Ναι μεν έως έναν βαθμό είναι και πρωτόκολλο, αλλά η απελευθέρωση από αυτή την ερμηνεία, που χαρίζει μια στενή και οικεία διαπροσωπική σχέση, καθιστά την προσφορά δώρου καθαρότερη ένδειξη ψυχικής γενναιοδωρίας. Όπως είπες κι εσύ, δεν έχει σημασία η οικονομική αξία του δώρου ("και μ' ένα αρκουδάκι θα ήσουν ευχαριστημένη" - και ορθώς), αλλά η σκέψη που κρύβει πίσω της ή το συναίσθημα που επενδύει το πρόσωπο και η πρωτοβουλία του. Τί μπορούμε λοιπόν να υποθέσουμε για τη σχέση σου; Πάντως, όχι κάτι ευοίωνο. Πάντως, όχι ότι είσαι ρηχή.Επίσης : Oύτε στα γενέθλιά σου;;!! Πόσο καρμίρης παίζει νά 'ναι;! Ούτε ένα μπανάλ λελουδικό, έστω;Υπάρχει πρόβλημα. Αν διαλέγεις ανθρώπους που μοιάζουν απρόθυμοι να σε ευχαριστήσουν, να σου δείξουν την εκτίμηση και την τρυφερότητά τους, τη σημασία σου για εκείνους. Το επαναλαμβανόμενο μοτίβο της απουσίας δώρων μπορεί να είναι μια καλή αφορμή για να επεκτείνεις ψυχολογικά το ενδιαφέρον σου και να προσέξεις καθολικά τις συμπεριφορές τους και τη στάση τους· και τα συναισθήματα που εισπράττεις εσύ από αυτές. Συναισθηματικά μιλώντας, παίρνεις αυτά που σε ικανοποιούν - αν αφαιρέσουμε το θέμα των δώρων;