#1 Διαβάζοντας τα λόγια της Λένας, «και πότε φαίνεται να έχει δίκιο επειδή αποπνέει αυτοπεποίθηση, αλλά λέει βλακείες», θυμήθηκα την συγκάτοικό μου. Στα εξωτερικά τότε, στο τέταρτο έτος, είχα παρατηρήσει ότι χρησιμοποιούσε δυσνόητες λέξεις. Τη θαύμαζα γιατί τόσα χρόνια στο εξωτερικό διατηρούσε σε άριστο επίπεδο τα ελληνικά της. Εγώ να φταίει ότι διάβαζα πολύ στη γλώσσα της χώρας όπου σπούδαζα, το λεξιλόγιό μου είχε περιοριστεί. Όταν μιλούσαμε έβγαζα νόημα από τα συμφραζόμενα, ώσπου μια μέρα έτυχε να ξέρω τη δύσκολη λέξη που χρησιμοποίησε και δεν ταίριαζε καθόλου με τα συμφραζόμενα. Μου μπήκε η υποψία και κάθε φορά που έλεγε κάτι, έτρεχα στο internet και το έψαχνα. Συμπέρασμα, έλεγε αρλούμπες. Έβρισκε ο,τι δύσκολες λέξεις είχε ακούσει από τις ελληνικές σειρές που συνήθιζε να βλέπει και τις κολλούσε στο άσχετο. Όταν άρχισα να την ακούω πιο προσεκτικά και όχι αφηρημένα, το αποτέλεσμα ήταν γελοίο. Συμπέρασμα Νο2: Τα φαινόμενα κάποιες φορές απατούν.
