Εγώ πάντως το ερμηνεύω διαφορετικά και νομίζω οτι είναι πολύ τυχερές οι συχρονες Ελληνίδες που μπορουν να ζήσουν τι ζωή τους χωρίς τα κλειστα περιθώρια που ταλαιπώρεσαν και έφεραν σ´απόγνωση την Π. Δέλτα. Κανείς πλέον δεν τις αναγκάζει να παντρευτούν κάποιον που δεν θέλουν, κι αν τυχόν έχουν κάποια ερωτική απογοήτευση θα στεναχωρηθούν, θα κλειστουν στον εαυτό τους και μετά θα τους χτυπήσει ο επόμενος έρωτας την πόρτα και δεν θα χουν ν´αναλογηστούν τι θα πει ο κόσμος. Σε σχέση με την εποχή της Π. Δέλτας και των γιαγιάδων μας περνάμε πιο όμορφα, απολαμβάνουμε το σώμα μας χωρίς κορσέδες και κακουχίες. Το καλοκαίρι κάνουμε μπανάκι στην θάλασσα και οι πιο τολμηρές γιατί όχι κάνουν έρωτα κάτω απ´ τα αστερια σε απομονωμένες παραλίες. Σε κάποια πραγματα είμαστε πολυ τυχερές και πρέπει να το εκτιμήσουμε, ποτέ να μην βάλουμε μαύρα αν μας παρατήσει κάποιος πάντα υπάρχει ελπίδα, κάτι που δεν μπορουσε να χαρεί κι η Π. Δέλτα γιατι ούτε διαζύγιο μπορούσε να πάρει ουτε ήταν ευκολο να βρει την πραγματική αγάπη λόγω του ασφυχτικου περίγυρου. Ίσως γι αυτό οι άνθρωποι βίωναν την αγάπη έντονα, εκείνα τα χρόνια, ίσως να μην ήταν μόνο αγάπη αλλά και υπαρξιακή αγωνία λόγω της καταπίεσης που υφίσταντο.
