"Ας του δώσουμε τη μισή μας περιουσία."Δεν νομίζω ότι πρόκειται για την καλύτερη λύση. Πιθανότατα θα σπαταληθεί άνευ αποτελέσματος. Σε μακροπρόθεσμο, συλλογικό επίπεδο, ας κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε, αφενός οι συμπολίτες μας να έχουν όλοι πρόσβαση σε μια ποιοτική εκπαίδευση (όχι απλή επαγγελματική κατάρτιση) η οποία να αναπτύσσει την κριτική σκέψη, και αφετέρου, η ζωή στην κοινωνία να μην προκαλεί σε μερίδες του πληθυσμού τόσο δυσβάστακτες πιέσεις ώστε, μέσα στην απόγνωσή τους, να καταφεύγουν σε δυνάμεις έξω από τον εαυτό τους. (Μεταξύ άλλων, αυτό θα απαιτήσει θυσία του εισοδήματος των πλέον εύπορων για να χρηματοδοτηθεί με τους φόρους ένα αποτελεσματικό κράτος πρόνοιας, αλλά και συνεχή επαγρύπνηση όλων για το πως χρησιμοποιούνται τα έσοδα των φόρων).Δύσκολη, πολύ δύσκολη δουλειά. Εντωμεταξύ, στο "ευκολότερο" ατομικό επίπεδο, όσοι από εμάς έχουμε ένα ελάχιστο επίπεδο γνώσεων και κρίσης, καθήκον μας είναι να προσπαθούμε να ανεβάσουμε τους γύρω μας σε αυτό, παράλληλα με την δική μας αέναη προσπάθεια να βελτιώσουμε το δικό μας. Και μάλιστα, ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να επιχειρείται αυτή η προσπάθεια δεν θα πρέπει να είναι η υπεροπτική αφ' υψηλού στάση του ξερόλα, αλλά η γεμάτη ενσυναίσθηση μέθοδος με την οποία οι λιγοστοί πραγματικά εμπνευσμένοι καθηγητές και δάσκαλοί μας μας ώθησαν εμάς προς τη γνώση