Γεια σας. Εγώ εξεπλάγην κυρίως με τις θετικές ψήφους κι όχι με τις αρνητικές. Συμφωνώ με τον όμορφο, επαναστατικό επίλογο,-σχεδόν "ελευθερία ή θάνατος"-, για το ρίσκο που σαφώς εμπεριέχεται. Ωστόσο θεωρώ, πως εάν διακατέχονται -οι δύο περιπτώσεις όπως διαχωρίζονται παραπάνω- από φόβο, -που είναι ίσως και το πιο αρχέγονο συναίσθημα-, η θέση τους είναι εξαιρετικά ευάλωτη. Λέξεις όπως βαυκαλισμός, φαντασιόπληκτοι, ανεύθυνοι, ανώριμοι, ανέτοιμοι, με κάποιον ηλίθιο τρόπο, ζόμπι της αγάπης, με κατακλείδα το: "Αμφότερες περιπτώσεις οφείλουν να μάθουν να διαχειρίζονται, να ερμηνεύουν και να αποκωδικοποιούν με ωριμότητα τα συναισθήματά τους και να αναλάβουν την ευθύνη της ζωής τους.", με οδηγούν στη σκέψη πως είναι, πως να το πω, σαν να διαβάζω κάποιο μανιφέστο για τη ζωή, με έντονη δεκτικότητα και αυστηρότητα. Σχεδόν ακόμα και συγκεκαλυμμένο θυμό αισθάνομαι ότι διέκρινα ως δέκτης απέναντι σε αυτό. Γι' αυτό και εντυπωσιάστηκα περισσότερο με τις θετικές κι όχι με τις αρνητικές ψήφους. Ευχαριστώ για το χρόνο σας. Και καλό απόγευμα