Αν τον βλέπεις/σκέφτεσαι και ξεχνάς το μυαλό σου, τί έρωτας είναι αυτός; Νot ok, σε υποτιμάει. Λες και είναι το ναρκωτικό σου, η εξάρτησή σου. Ε, λειτούργησε έξυπνα και οργανωμένα, πώς αλλιώς θα απαλλαγείς από αυτή την επίδραση; Πάρε λοιπόν τη διανοητική απόσταση που σου λέω. Κάνε αυτά που χρειάζονται για να πετύχεις μια ισορροπία και να σταθείς ωραία. Και αν διαθέτεις και τη βούληση, θα τα καταφέρεις. Το πρώτο : Αν πραγματικά πιστεύεις ότι μένοντας κοντά του δεν μπορείς να ανακτήσεις τον έλεγχο, ότι σου προκαλεί κακό όλη αυτή η επιρροή και όσα σου δημιουργεί, αν είναι τόσο ισχυρή αυτή η ανασταλτική/παραλυτική δύναμη που το συγκεκριμένο συναίσθημα σου ασκεί (οποιαδήποτε κι αν είναι η αιτία) και σε κρατάει πίσω (από την προσωπική σου εσωτερική εξέλιξη), σ' αυτήν την περίπτωση μόνο, θα σου έλεγα : Φύγε χωρίς δεύτερη σκέψη. Οι αναλύσεις μετά.Το δεύτερο : Το ζήτημα θεωρώ είναι να προχωρήσεις τη ζωή σου. Ο έρωτας με έρωτα περνάει συχνά. Άσε τα πράγματα ως έχουν και κοίτα αλλού. Τί έχεις να χάσεις, εντέλει; Tα συναισθήματά σου (εκπεφρασμένα ή μη) είναι αυτά που είναι. Ίσως αλλάξουν, ίσως όχι - κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα. Αν όμως βοηθήσεις λίγο τον εαυτό σου να βγει από αυτόν τον περίκλειστο (όπως μου φαίνεται, τουλάχιστον) κόσμο τους, να εξελιχθεί συναισθηματικά και πέρα από αυτόν, δηλαδή να δώσεις και να πάρεις, να μοιραστείς καινούργιες παρόμοιες ή διαφορετικές συναισθηματικές εμπειρίες με άλλους ανθρώπους, θα έχεις κερδίσει κάτι. Καθώς, από εκεί και έπειτα, αυτό που νιώθεις τώρα θα ιδωθεί μέσα κι από άλλα πρίσματα - ακόμα κι αν παραμένει. Δώσε ευκαιρίες στον εαυτό σου να αποδράσει από αυτόν τον εσωτερικό εγκλωβισμό. Νέα κοπέλα είσαι, δε θέλεις να ζήσεις κι άλλα; Κατά βάθος δεν το έχεις ανάγκη; Να αποκτήσεις περισσότερες εμπειρίες, να δεις την συναισθηματική ζωή σου να φωτίζεται και αλλιώς; Και, εκτός αυτού, μόνο σε καλό μπορεί να σου βγει. Σε κακό όχι. Ακόμα και να απογοητευτείς και αλλιώς, ξανά! Κι αυτό σου δίνει, κι αυτό σε ωφελεί (όλα ζήτημα προοπτικής και φιλοσοφίας είναι). Eπεξεργάσου το και τόλμα.Αν, κατά τη διάρκεια των εφτά χρόνων, έχεις ήδη κάνει το δεύτερο και δεν έχεις βοηθηθεί, τότε δεν ξέρω, στο ομολογώ.
