Διαφωνώ με τον κύριο Κόρλις:οι Κουαρόν και Λη τα άξιζαν τα όσκαρ τους και θα εξηγήσω τον λόγο.Καθήκον του σκηνοθέτη είναι να εικονοποιεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις ιδέες του σεναρίου. Η μεταφορά του γραπτού λόγου σε εικόνα δεν είναι εύκολο πράγμα,πρέπει ο δημιουργός να χρησιμοποιήσει τα εκφραστικά μέσα που έχει στην διάθεση του,ώστε να αποτυπώσει μία σκέψη,ένα νόημα,χωρίς να την βάλει στο στόμα των ηθοποιών.Στην περίπτωση του gravity,όταν η Bullock εισέρχεται στον σταθμό και αμέσως την παίρνει ο ύπνος,λαμβάνει την περίφημη εμβρυϊκή θέση σώματος με το υπόβραθρο να υποδηλώνει την μήτρα,μία ξεκάθαρη εικονοποίηση της ασφάλειας που αισθάνεται η ηρωίδα,τώρα που δεν κινδυνεύει έξω στο διάστημα,μία ασφάλεια που την παρομοιάζει ο σκηνοθέτης με την ασφάλεια που νοιώθει το μωρό στην κοιλιά της μαμάς.Κι αν σκεφτούμε πως η αστροναύτης έχασε και την κόρη της,τότε αντιλαμβανόμαστε πως η περιπέτεια της στο διάστημα είναι η προβολή της ψυχολογικής της περιπέτειας με το χαμό της κόρης της.Επίσης,στην σκηνή όπου ο Clooney την έδεσε με το καλώδιο και την μετέφερε στο σταθμό και του λέει για τον θάνατο της κόρης της,ο Κουαρόν εικονοποιεί,ουσιαστικά,τον ομφάλιο λώρο,που συνδέει μαμά και παιδί,με το καλώδιο να έχει τον ρόλο αυτού του αηδιαστικού πράγματος το οποίο κόβουνε αμέσως μετά την γέννα,όπως ακριβώς και στην ταινία,στην αμέσως επόμενη σκηνή,αφήνει ο Clooney το καλώδιο και η Bullock χάνει τον προστάτη της,όπως κι η κόρη της έχασε την μητέρα-προστάτιδά της,από αβλεψία της τελευταίας.Στην περίπτωση του life of Pi,συμβαίνει κάτι παρόμοιο,με τον ωκεανό του ύδατος να αντικαθιστά τον ωκεανό των αστέρων.Ο θρήσκος πρωταγωνιστής μένει σε μία λέμβο μετά από ναυάγιο,παρέα με κάτι ζώα(ακολουθούν spoilers).Τα ζώα,όμως,είναι στ' αλήθεια κάποιοι άλλοι επιβάτες του πλοίου,τους οποίους παρομοίασε ο Pi με ζώα για να ξεγελάσει τις αρχές,αφού σώθηκε.Η τίγρης,με την οποία παλεύει σ' όλη την ταινία,είναι ουσιαστικά ο βίαιος του εαυτός,ο οποίος βγήκε από το υποσυνείδητο στην επιφάνεια,λόγω του περίφημου ένστικτου επιβίωσης σε μία τόσο δύσκολη κατάσταση.Και ο Λη βρίσκει ένα έξυπνο εκφραστικό μέσο για να εικονοποιήσει την ανάδυση στην επιφάνεια αυτής της επιθετικότητας:βάζει την τίγρη να είναι κρυμμένη κάτω από μία τέντα,η οποία καλύπτει το 1/3 της λέμβου και την εμφανίζει στο σημείο της ταινίας,όπου οι άλλοι επιβάτες της λέμβου κινούνται επιθετικά προς τον Pi.Επιλέγει ένα μεσαίο πλάνο,ο ήρωας βρίσκεται πάνω στην τέντα φοβισμένος και λίγο πριν πέσει στην θάλασσα,βγαίνει η τίγρης(ο ίδιος) από κάτω(υποσυνείδητο) του ακριβώς και κατασπαράσσει τα ζώα-επιβάτες! Ευφυής σύλληψη!Και όταν φτάνει σε ακτή,η οποία υποδηλώνει τον πολιτισμό,οπότε και πρέπει να είναι πλέον ευγενής,η τίγρης κρύβεται πίσω από κάτι τροπικά δένδρα που υποδηλώνουν την ζούγκλα της βίας,την οποία θα κρύβει κι αυτός στην υπόλοιπη ζωή του.Άρα,λοιπόν,παρόλο τον καταιγισμό από εφέ στις δύο αυτές ταινίες,βλέπουμε πως έχουμε να κάνουμε με δύο βαθύτατα ανθρώπινες ιστορίες,τις οποίες εικονοποίησαν οι Κουαρόν και Λη με τον πιο ευφυή και καλλιτεχνικά δημιουργικό τρόπο.Μακάρι όλα τα blockbuster του χόλυγουντ να είχαν τέτοια ψυχή και μυαλό!!