Σήμερα έχει αφιέρωμα στο "Γιατί ενώ με αυτόν/αυτήν είπαμε έτσι, τώρα αυτός/αυτή κάνει γιουβέτσι". (Κυρίως αφορά την #3 και την #4). Είναι αλήθεια πως ειδικά στην Ελλάδα, αλλά όχι μόνο, είμαστε συνηθισμένοι σε πολύ συγκεκριμένες αντιλήψεις. Παρατηρώ πολύ ότι βλέπουμε τα όρια και τη συναλλαγή μας με τον άλλο σαν μια περιοχή την οποία πρέπει να κατουρήσουμε, είτε θέλουμε σχέση, είτε δε θέλουμε, και αν τυχόν ο άλλος δε θέλει το ίδιο με εμάς, τότε πρέπει να μπούμε σε κάποιου είδους εσωτερική (με τον εαυτό μας) ή εξωτερική (με τον άλλο) "μάχη", προκειμένου είτε να αποδεχτεί ο άλλος τη δική μας αντίληψη, είτε εμείς τη δική του. Σε αυτή τη μάχη, συνήθως παίζουν συναισθηματικοί εκβιασμοί, ενοχοποίηση της αντίληψης του άλλου ανθρώπου, και νικά συνήθως, αν και όχι πάντα, αυτός που ξέρει να χειρίζεται περισσότερο. Ποίημα. Σε ένα βαθμό αυτή η συμπεριφορά είναι κατανοητή: Προφανώς δε μπορούμε να έχουμε σχέση με κάποιον που δε θέλει να έχουμε σχέση, και το παραπάνω μπορεί να οδηγήσει σε σύγκρουση. *Όμως* το συναίσθημα των ανθρώπων είναι μία δυναμική κατάσταση. Τα όρια είναι επίσης μία δυναμική κατάσταση. Προκύπτουν από την αλληλεπίδρασή μας, όχι από κάποια σταθερά. Υπάρχουν σταθερές. Καλά θα κάνουμε να μην ανεχόμαστε (αγόρια και κορίτσια) να μας χτυπούν, να μας υποβιβάζουν, κλπ. Το συναίσθημα του άλλου ανθρώπου, εντούτοις, δεν είναι μέσα σε αυτές τις σταθερές. Γιατί είναι ένας άλλος άνθρωπος. Και επειδή και εμείς είμαστε ένας άλλος άνθρωπος, δεν είμαστε υποχρεωμένοι/ες ούτε να το ακολουθήσουμε, ούτε να το δεχτούμε, ούτε να το απορρίψουμε, και γενικά είναι καλύτερο να συμπεριφερθούμε σύμφωνα με τη δική μας αλήθεια, λαμβάνοντας όμως υπόψιν το τί συμβαίνει στον άλλο, ειδάλλως κοροϊδευόμαστε.Βλέπω ότι ο άλλος δε θέλει σχέση; Το θέτω ως γεγονός, και μετά αναρρωτιέμαι για εμένα. Άλλαξε γνώμη δέκα φορές για το αν θέλει σχέση μέσα σε ένα μήνα; Θέτω ως γεγονός ότι είναι αναξιόπιστος/η στο παραπάνω θέμα. Βλέπω ότι θέλει σχέση; Αντίστοιχα. Και φυσικά και έχω δικαίωμα να αλλάξω γνώμη, αρκεί βέβαια να ενημερώσω τον άλλο (αφού η αλλαγή αφορά τη σχέση μας), και όχι να τον παρατήσω στα κρύα του λουτρού μια ωραία πρωία, χωρίς εξηγήσεις.Και από εκεί γεννιέται-δεν προαποφασίζεται το τί μέλλει γενέσθαι μεταξύ μας. Το οποίο επίσης μεταβάλλεται συν τω χρόνω.