Ευτυχώς ή δυστυχώς η ζωή ειναι (μονο) εξετάσεις, πρωτα ξενες γλωσσες, μετα πανελλήνιες, μετά εξεταστική, μετά η δουλειά, μετά η δια βιου μάθηση και τα εξτραδάκια της περαιτέρω επαγγελματικής κατάρτισης. Κ ακομα δε πιάσαμε τις σοβαρές εξετάσεις, παιδιά, γυναίκα σκυλιά γατιά κλπ Οσο για το θεμα των πανελληνίων, ναι σιγουρα ειναι δυσκολες αλλα οπως ειπε κ το παιδι πιο νωρίς ειναι οτι πιο αξιοκρατικό. Αυτο που θα ελεγα εγω ειναι οτι πρεπει οπωσδήποτε να ξεκολλήσουν μια καλη απο το Λυκειο γιατι με το παρον συστημα το Λυκειο χάνεται κ εξαφανίζεται μπροστά στον Γολγοθά των Πανελληνίων. Κανονικα θα επρεπε το Λυκειο να ειναι μια ανεξαρτητη εκπαιδευτική ενοτητα που σου δινει ολες τις βασικες γνωσεις για να βγεις στη κοινωνία και εισαι ωραιοςςς. Με τα σωστά ελληνικά σου, με 5-10 βασικες γνωσεις ιστοριας/ πολιτικης/ κοινωνιολογιας, λιγο βιολογία (οχι να κοπανας τα αντιβιοτικά σαν να ειναι mentos), μαθηματικά (οχι να κανεις λαθος τα ρεστα στο ψωμι), να κανεις ρε αδερφε λιγο γυμναστική σωστη - οσο κουλο κ αν ακούγεται - ποσοι 20χρονοι άνθρωποι πανε για τρεξιμο χωρις να εχουν κανει διατάσεις και τραυματίζονται... Να βγαίνεις λίγο χομο γιουνιβερσαλις... Λεμε τώρα.Κ αφου βγάλαμε το Λυκειο κ μαθαμε 5 πράματα κ ολα κομπλε, ενας εξτρα χρόνος, πεστο foundation year, πεστο προπαρασκευαστικό ετος για μεταλυκειακή εκπαιδευση, πεστο οπως θες, να ειναι μια αλλη ενοτητα, ξεχωριστή και με στοχο και ουσια: να θεσει τις βάσεις για να μπεις στο πανεπιστήμιο με αξιωσεις και με γνωση του που πας και τι ετοιμάζεσαι να κανεις. Κ στο τελος εκεινης της χρονιας να ειναι οι πανελλήνιες.
