#7. Λυπάμαι πολύ που χάσατε τον Θ. Επίσης ελπίζω να μη θεωρηθεί άκαιρο αλλά μου άρεσε ο τρόπος που τα έγραψες. Αυτό με το χριστιανισμό άστο. Προσπάθησε αφού είσαι άθεη να μη βρίσκεις αποκούμπι εκεί ποτέ γιατί δε θα βρεις. Νομίζω πως η α, μπα βρήκε ακριβώς το στόχο. Θα προσθέσω μόνο μία προσωπική εμπειρία. Κάποιος κάποια στιγμή έκανε ένα τεραστιο κακό στη μητέρα μου. Αυτή αφού τελικά πέρασε καιρός και πέθανε αυτός λέει άντε ας τον συγχωρήσει ο θεός. Κι εγώ της είπα αυτό που είπες εσύ. Δεν τον συγχωρώ κι αν υπήρχε κόλαση θα του ευχόμουν να καίγεται αιώνια στα καζάνια της. Κι εξακολουθώ να το πιστεύω. Βέβαια η μητέρα μου ζει ενω εσύ τον Θ. τον έχασες οπότε ο θυμός σου είναι μεγαλύτερος. Αλλά η βάση είναι ίδια. Ότι η σχέση μου μ'αυτόν τον άνθρωπο δεν ήταν αρκετά στενή για να μου καθορίσει τη ζωή. Ίσως βοηθήσει αν σκεφτείς δύο πράγματα. πρώτον. Πως η θεία σου όσα λάθη κι αν έκανε έχασε τον γιο της.Αυτή δεν τα κατάλαβε τα λάθη της αλλά κι αν τα καταλάβαινε θεωρώ ανθρωπίνως αυτό να γινόταν τώρα. Δε θα το άντεχε. Δεύτερον. Είναι κάτι κακό αυτό που θα σου πω αλλά όλοι πίσω από τις πόρτες θα σκεφτούν ότι έφταιγε η θεία σου. Έστω εν μέρει. Αλλά δε θα το πει κανείς. Αφενός γιατί δεν πρέπει αφετέρου γιατί θα καταλάβουν ότι καμία μάνα δεν θέλει να σκοτώσει το παιδί της. Άλλος ο δικός σου ο πόνος. Άλλος αυτηνής. Και πάλι λυπάμαι και συγγνώμη που μακρυγόρησα.
