#2Αυτά που γράφεις μου μοιάζουν κάπως εφηβικά. "Δεν υπάρχει πραγματικη φιλια", "όλοι είναι υποκριτές και διπροσωποι" θυμίζουn γυμνάσιο: τότε που πρωτοβλέπεις ότι οι άλλοι δεν θα κάνουν αυτά που θέλεις και που, ναι, καμιά φορά θα είναι και κακοί. Όταν όμως δεις και στον εαυτό σου αυτές τις κακές πτυχές παύεις να είσαι τόσο αυστηρή με τους άλλους, αφού καταλαβαίνεις ότι είναι μια ανθώπινη συμπεριφορά. Εσύ τον εαυτό σου τον έχεις παρατηρήσει; Πληγώνεις τους άλλους καμια φορά;Απο αυτά που γράφεις αισθάνομαι οτι όντως δεν ξέρεις πως λειτουργούν οι ανθρώπινες σχέσεις. Ακόμα νομίζω ότι δεν έχει νόημα αυτο που κάνεις γιατί απο τη μια θέλεις συντροφικότητα(δηλώνεις ότι έχεις φίλους, αν δεν χρειαζόσουν ανθρώπους και τους θεωρούσες όλους ψευτικούς θα κλεινόσουν σπίτι και θα ήσουν ευτυχής), απο την άλλη δεν τολμάς να εμπιστευτείς. Λίγη αισιοδοξία δεν βλάπτει , σίγουρα δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κακοί, επίσης βοηθούν λίγο θάρρος και λίγο θράσος να προσεγγίσεις αυτούς που σου μοιάζουν καλοί. Τέλος δεν έγινε και τίποτα να εμπιστευτείς και κάποιον και αυτός να μην είναι και ο καλύτερος, δεν θα σου σπάσει και τη μύτη (που λέμε στο χωριό μου).