Προσωπικά, τον λατρεύω για το ακόλαστο της ύπαρξης του, για την χωρίς όρια σεξουαλική του ελευθερία και φαντασίωση, όμως όλα αυτά ο Ντε Σαντ δε τα έκανε ούτε επειδή ήταν απλώς ένας ξεδιάντροπος σεξομανής ούτε μονάχα για το θεαθήναι. Ο Ντε Σαντ κυριολεκτικά έδωσε γροθιά στην υποκρισία της αριστοκρατικής, δήθεν θρησκευτικής, κοινωνίας της οποίας αποτελούσε μέρος. Μπορεί ναι μεν να κάνει λόγο για όργια επί οργίων στα βιβλία του (πολλές φορές μπορεί και να κουράζει αρκετά) όμως πάντα ενυπάρχει ο βαρύτατος πολιτικός του λόγος. Ένα από τα αγαπημένα μου αποσπάσματα, από το βιβλίο του "Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ": Οι νόμοι, καλοί για την κοινωνία, είναι καταστρεπτικοί για τα άτομα που τη συνθέτουν. Με αντάλλαγμα τη μια φορά που προστατεύουν το άτομο, το ενοχλούν και το καταπιέζουν στα 3/4 της ζωής του.