#3Αν παρολα αυτα αυτο που θυμηθηκες δεν επηρρεασε με αλλον τροπο την σχεση σας και τις ευθυνες της απεναντι σου (δεν λεω οτι ειναι αμελητεο, απλα λεω αν ηταν προς εσενα αψογη ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ), ειναι κατανοητο να προβληματιζεσαι και να σκεφτεσαι πως να το διαχειριστεις, γιατι κρινεις την ηθικη που εχει και μεταδιδει και σε σενα, ως προτυπο σου. Κι εγω δεν ξερω τι θα επρεπε να το κανεις.Νομιζω οτι αν μπορεσεις να κρατηθεις και να μην το ξεφουρνισεις, η να το υπονοησεις, θα ηταν καλο να κανεις μαζι της μια θεωρητικη συζητηση περι γαμου, μονογαμιας, απιστιας , προδοσιας, να δεις αρχικα πως ειναι τοποθετημενη ιδεολογικα και να συμπερανεις αν προκειται για σταση ζωης η πραγματικη προδοσια.Κατα τα αλλα σε θεωρω πολυ τυχερη που εχεις τετοιους γονεις που σου σταθηκαν τοσο και επικοινωνειτε , κανετε παρεα. Ειναι ΕΥΛΟΓΙΑ αυτο το πραγμα, μην το θεωρησεις ποτε δεδομενο.Για την σταση σου απεναντι της, πιστευω οτι μπορει να συμβαινουν αυτα που υποθετεις, αλλα μπορει να συμβαινει και το οτι ανελαβες εσυ τον ρολο της μαμας στην μανα σου, μιας και δεν την εβλεπες αρκουντως αυταρχικη, ελεγκτικη, πιθανως βλεποντας πολλες αλλες μανες γυρω σου εντελως διαφορετικες .Δεν ξερω ομως αν αναρωτηθηκες, αυτες οι αλλες μανες τι αποσταση εχουν με τα δικα τους παιδια και τι προβληματα πιθανα τους εχουν προκαλεσει με την αυταρχικοτητα..