#1 Ερμηνεύω την συχνότερη (συγκριτικά με των γυναικών) αποκριάτικη παρενδυσία των αντρών όχι σαν άμεση μισογύνικη έκφραση, αλλά σαν στοιχείο μιας πλουσιότερης εν σχέσει με τις γυναίκες ενσωματωμένης ελευθερίας στην κίνηση και στην έκφραση γενικότερα που συναντάμε στους άντρες. Παρότι κι αυτό προέρχεται από την πατριαρχία. Αν και αυτά ίσως είναι κάπως σχετικά. Γιατί σε κάποιες μορφές έκφρασης (στις περισσότερες) ισχύει αλλά σε κάποιες άλλες μπορεί να συμβαίνει και το αντίθετο χωρίς να είναι πλέον τόσο ευδιάκριτες οι θετικές και οι αρνητικές συνδηλώσεις τους ανά φύλο. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, μιλάμε για το Καρναβάλι. Οι μεταμφιέσεις στις Απόκριες προσφέρουν γέλιο, χαρά και ξεφάντωμα μέσα από την υπερβολή, την ανατροπή, τον σαρκασμό, την σάτιρα και τον αυτοσαρκασμό - χαρακτηριστικά που η κοινωνία μας αποδέχεται σαφώς περισσότερο στους άνδρες. Δεν είναι τυχαίο που στις κουβέντες για τον ιδανικό τους σύντροφο οι γυναίκες με μεγάλη συχνότητα αναφέρουν ανάμεσα στα απαραίτητα χαρακτηριστικά επί λέξει "να τους κάνει να γελάνε". Οι άνδρες μόλις πρόσφατα, στις αντίστοιχες κουβέντες για την ιδανική τους σύντροφο άρχισαν κάπως δειλά να κάνουν λόγο για την χρεία του χιούμορ - για προσωπικό τσαλάκωμα της γυναίκας ακόμα ούτε νύξη (άσχετα αν από μια μερίδα ανδρών εκτιμάται).
