Ενώ η πρώτη ανάγνωση της ερώτησης μου προκάλεσε παρόμοιες σκέψεις με τους περισσότερους,στην πορεία νομίζω ότι κι εμένα αυτή η απάντηση με καλύπτει.Κάπου βλέπω κι εγώ τον εαυτό μου στην ερώτηση και,ευρισκόμενη στον 13ο χρόνο γάμου,έμαθα στην πορεία να επικεντρωνομαι στα ,παρόμοια ,πολύ καλά στοιχεία του άντρα μου,και να προσπαθώ να παραβλεπω αυτά που ,ανούσια μεν,αλλά με ενοχλούσαν.Για να το καταφέρω δεν σου κρύβω ότι επισκέφτηκα ψυχολόγο,ο οποίος από ένα σημείο και μετά μου επισημαινε τη λάθος στάση μου ,με συμβούλευε να αφήνω χώρο στον άντρα μου να κάνει τα πράγματα όπως θέλει χωρίς να τον επικρινω και άλλα τέτοια διασκεδαστικά.Με το παιχνίδι των ρόλων κατάλαβα πόσο ασφυκτικος ήταν ο τρόπος μου και,με πολύ κόπο,κάτι κατάφερα.Ακόμη προσπαθώ βέβαια,δεν σε αφήνει έτσι εύκολα αυτό το κουσούρι ,αλλά αν έχετε χρονικό περιθώριο,μη κάνετε ακόμη παιδιά.Μπορείτε να τα βρείτε μεταξύ σας,δεν είναι κατάσταση που δεν λύνεται,αλλά τον κύριο ρόλο θα τον παίξεις εσύ.
