#1 Σε παρόμοια ηλικία είχα κάνει κι εγώ μια ίδια, αφελή και παιδική μεν αλλά υποθέτω με καλές προθέσεις, ερώτηση σε κάποιο φόρουμ. Οι απαντήσεις που έλαβα ήταν στο ίδιο μήκος με της Λένας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι μου είπαν ότι κανείς στην Αφρική δεν με χρειάζεται έτσι άσχετη και ανειδίκευτη και ακόμη κι αν σπούδαζα γιατρός θα έπρεπε για παράδειγμα να έχω μια τρελή εξειδίκευση στον καταρράκτη για να είμαι χρήσιμη. Ντράπηκα τόσο πολύ με την ασχετοσύνη μου που έκλαιγα για ώρες.Συμφωνώ με αυτό που σου προτείνει η Λένα. Ξεκίνησε εθελοντικά να δουλεύεις κάπου που σου αρέσει και που μαθαίνεις πράγματα. Συμβουλή μου είναι τώρα που είσαι νέα και έχεις ενέργεια να διαλέξεις κάτι που να είσαι στο πεδίο (που δουλεύουν δηλαδή άμεσα με τους ανθρώπους και όχι από απόσταση) και όχι αποκλειστικά σε γραφείο. Από γραφεία μάλλον θα χορτάσεις στη ζωή σου. Και αν δεν έχεις αποφάσεις τι να σπουδάσεις, ίσως η δουλειά σε βοηθήσει κάποια στιγμή να το βρεις.Μην απελπίζεσαι από καμία απάντηση πάντως. Κι εγώ τελικά κάπως τα κατάφερα και εργάζομαι χρόνια σε μια από αυτές τις οργανώσεις. Το πιο δύσκολο πράγμα ήταν η αρχή. Ελπίζω μετά από χρόνια να θυμάσαι την απάντηση της Λένας και να χαμογελάς με την αφέλεια και την παιδικότητά σου.
