Τα είπες όλα, my dear advocate's client! :))Υ.Γ. Το κορίτσι της 1 μού θύμισε λιγάκι τον εαυτό μου στην ηλικία των 21-22 ετών. Σπούδαζα Νομική και είχα πάθει τη λεγόμενη "κόπωση πτυχίου", η οποία περιελάμβανε, συν τοις άλλοις, μια γενική αναθεώρηση νοήματος, στόχων και ιδανικών, πυροδοτούμενη από ένα αίσθημα πνευματικού κορεσμού και ελαφράς απογοήτευσης από μαθήματα που με ενδιέφεραν λίγο έως καθόλου, αλλά ήταν υποχρεωτικά για να πάρω το πτυχίο (Διοικητική Δικονομία, π.χ.) Θυμάμαι πως εκείνη την περίοδο έψαχνα τρόπους να προσφέρω εθελοντική εργασία στην Αφρική, σαν διέξοδο σ'αυτό το αίσθημα κορεσμού αλλά και σαν επισφράγισμα του ιδεολογικού μου επαναπροσδιορισμού. Σύντομα, όμως, μετά τις πρώτες γειωτικές και ειλικρινείς απαντήσεις από αρμόδια χείλη, άλλαξα γνώμη κι επικεντρώθηκα στο διάβασμα. Να μην τα πολυλογώ, βρέθηκα στην Αφρική λίγα χρόνια αργότερα για να δουλέψω. Με πτυχίο κι εργασιακή εμπειρία πια, σαφώς πολύ ωριμότερη για να εκτιμήσω δεόντως αυτό που ζούσα και πολύ πιο χρήσιμη σε αυτό που είχα κληθεί να υπηρετήσω. Έκαστος εφ' ω ετάχθη :)