Η "αντίσταση" δεν είναι, απαραίτητα, γνώμονας για το αν μία πράξη καθίσταται ως βιασμός ή όχι, ακόμη και σε ενήλικες. Yπάρχουν θύματα που δεν αντιστέκονται, για διάφορους λόγους και ονομάζω έναν: φόβος.Αν ο νόμος καταλογίζει μικρότερες ευθύνες στους εφήβους δράστες από τους ενήλικες, τότε τι να πει κανείς και για *θύματα* κάτω των 10 ετών!Το παιδί μπορεί να έχει έμφυτη περιέργεια και έντονη διάθεση μιμητισμού, το γνωστικό του -όπως είναι λογικό- είναι περιορισμένο, έχει μικρή αίσθηση του αντίκτυπου και μανιπουλάρεται εύκολα. Εξυπακούεται πως δεν έχεις *καμία* απολύτως ευθύνη, σ΄ όλο αυτό που συνέβη, *ακόμη* κι αν εκείνη τη στιγμή (ως παιδί) δεν σού φάνηκε η, όποια, πράξη τυπικά δυσάρεστη. Υποθετικά μιλώντας, τι απαντά ο ενήλικος εαυτός σου; Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο σ' ένα 5χρονο και το μάθαινες, θα υπήρχε ποτέ περίπτωση να "κατηγορήσεις" το 5χρονο ότι δεν ...αντιστάθηκε, μιμήθηκε την τηλεόραση και «ορθώς» έλαβε;Παρ' ολ' αυτά δεν ξέρω (και δεν νομίζω) ότι θα πεισθείς τόσο εύκολα.
