Αχ για να συμπαρασταθώ κι εγώ, το ίδιο πρόβλημα έχω στην πολυκατοικία μου! Παλιά πολυκατοικία χωρίς ασανσέρ κι ανεβοκατεβαίνουν στις σκάλες μιλώντας. Το πιο αστείο είναι όταν ανεβαίνει αργά και βασανιστικά η κυράτσα που μένει στον τρίτο γιατί πονάνε τα πόδια της, και η γειτόνισσα που μένει στο δεύτερο ανοίγει την πόρτα και φωνάζει "Μαίρη εσύ είσαι, πάλι πονούν τα ποδάρια σου, αχ καημένη μου, τι θα φάτε σήμερα, εγώ φασολάκια μαγείρεψα, ναι, ο μικρός γκρινιάζει εδώ, δεν τον αρέσουν τα φασολάκια, χαχαχαχαχαχα, τα δικά σας τι κάνουν, πολύ ζέστα βρε παιδί μου, θα σκάσουμε" και απαντάει η Μαίρη αναλόγως και ανοίγουν κουβέντα καθ'όλη τη διάρκεια της ανάβασης, κι όταν φτάσει στο δεύτερο και συναντηθεί επιτέλους με την άλλη κυράτσα συνεχίζεται η συζήτηση για κανά 5λεπτο να ακούει όλη η πολυκατοικία (φωνές Janice ΚΑΙ οι 2) και ο μικρός από μέσα να σκούζει ΜΑΜΑΑΑΑΑ καθώς η κυράτσα νο2 σημασία δεν του δίνει που δε θέλει να φάει φασολάκια. Αφήστε που η κυράτσα νο1 έχει κι ένα σκύλο που κλαίει όλη μέρα το σκασμένο. Και εγώ η καημένη δεν έλεγα τίποτα μέχρι που μου κάνανε μια μέρα παρατήρηση γιατί έβγαινα για ποτό ώρα 11, και κατέβηκε η άλλη να μου πει ότι δεν είναι ώρες αυτές που βγαίνω, γιατί μετά γυρνάω σπίτι στις 3 και κάνω φασαρία που ξεκλειδώνω και ανεβαίνω τη σκάλα και την ξυπνάω (αυτή με το σκύλο). Και μου πρότεινε να βγάζω τα παπούτσια όταν μπαίνω στην είσοδο για να μην ενοχλώ. Εκεί είπα κι εγώ πολύ ήρεμα και ευγενικά ότι δεν κάνω τόση φασαρία όσοι κάνετε όλοι οι υπόλοιποι μέσα στη μέρα τις ώρες που εγώ διαβάζω, επομένως θα βγαίνω και θα γυρνάω ότι ώρα θέλω και θα προσπαθώ να κάνω ησυχία αλλά δεν εγγυώμαι τίποτα. Δεν έπιασε όπως φαντάζεστε, ακόμα τις ακούω, αλλά θα μετακομίσω σύντομα οπότε προσπαθώ να τις αγνοώ.ΥΓ. Δεν έχω καμιά καλύτερη πρόταση για να σε βοηθήσω πέραν του να το πεις ευθέως, απλώς ήθελα να μοιραστώ κι εγώ την ιστορια μου, καλή σας μέρα!