Φταίνε οι Πυξ Βλαξ,και όλα τα συμπαρομαρτούντα που τους γέννησαν,που τους εδραίωσαν,που διαπότισαν το αρχικά πολιτικό-αργότερα έντεχνο-τραγούδι και που γέννησαν και άλλα τέτοια τραγουδιστικά "μορφώματα".Φταίει η εμπορευματοποίηση που ήθελε τραγουδάκια εύπεπτα και ανάλατα,σαν να έβγαιναν από γραμμή παραγωγής.Στρατευμένα,αλλά από την πλευρά της πλήρους αδρανοποίησης.Ο Πορτοκάλογλου είναι ένας από αυτήν την γενιά και αυτήν την στόφα και το "καινούργιο" του κομμάτι συμπλέει με την νοοτροπία αυτή.Ωραίο άρθρο,αλλά αυτή η ματιά πάνω στο τί σημαίνει στρατευμένη τέχνη που του λείπει του στέρησε αυτό το συμπέρασμα ώστε να καταλήξει στο γιατί το συγκεκριμένο ειδικά τραγούδι(όπως και πόσα άλλα γενικά) κρίθηκε και με ιδεολογικό πρόσημο.