#2, Καμία μα καμία σημασία δεν έχει η γνώμη των συμμαθητών σου. Εσύ πορεύσου με βάση τις δικές σου αξίες και τα δικά σου γούστα. Στο πανεπιστήμιο, που θα γνωρίσεις πολύ και διαφορετικό κόσμο θα βρεις αυτούς που θα ταιριάζεις. Και θα θυμάσαι τους συμμαθητές σου και θα γελάς. Και τώρα νομίζω ότι θα παραβιάσω την αρχή Λενφού, αλλά οι κουλ τύποι του σχολείου συνήθως παύουν να είναι κουλ μετά το σχολείο, στη ζωή, που άλλα πράγματα μετράνε.#5 προσπεράσατε και οι δύο ένα σημαντικό φακτ: η αδερφή σου πάσχει από χρόνια μη ιάσιμη ασθένεια. Δεν μας λές τι, αν κινδυνεύει η ζωή της ή αν μικραίνει το προσδόκιμο ζωής της. Οι άνθρωποι με χρόνιες ασθένειες βλέπουν τη ζωή διαφορετικά. Καταλαβαίνουν πρωτοι από όλους το " ματαιότης ματαιοτήτων κλπ" και σίγουρα η ασθένεια επηρρεάζει πολύ τον τρόπο ζωής τους. Μπορεί έμμεσα να ρίχνει ευθύνες στους γονείς που την γέννησαν έτσι, μπορεί να θεωρεί άδικο που αυτή είναι άρρωστη και ότι γενικά της χρωστάνε. Το έχεις συζητήσει ποτέ μαζί της για το πως νιώθει;