Περαστική αν μας έλεγες ότι θα περνούσες θα σου 'λεγα να φέρεις ένα πακέτο τσιγάρα :)) Αυτό που μου αρέσει στα παιδιά είναι τα σωστά τους ένστικτα. Η ειλικρίνεια τους είναι επίσης αφοπλιστική. Πέρα από αυτό, η παιδική ηλικία δεν έχει κάτι μαγικό (για μένα μιλάω πάντα). Με κουράζει η διαρκής ανάγκη τους για προσοχή και επίβλεψη και με κάνει να βαριέμαι το γεγονός ότι δεν έχεις τίποτα να πεις μαζί τους πέρα από αυτά που τα αφορούν. Τα παιδιά είναι ημιτελείς άνθρωποι και δεν βρίσκω κάτι ενδιαφέρον στην παιδική ηλικία πέραν του ότι μερικά είναι πολύ χαριτωμένα. Και όχι, δεν είναι όλα χαριτωμένα, δεν είναι όλα συμπαθητικά και δεν ενδιαφέρει τους πάντες να μάθουν αν ο Γιωργάκης κατάφερε να μάθει την προπαίδεια στα 3 του. Αυτή η υστερία των μαμάδων που νομίζουν ότι όλος ο κόσμος (και όχι μόνο ο δικός τους) πρέπει να περιστρέφεται γύρω από τα παιδιά τους, είναι ακόμα πιο κουραστική. Με αρρωσταίνει η ιδέα ότι οι μαμάδες είναι τόσο κτητικές προς τα παιδιά τους, τα λατρεύουν σαν θεούς και θεωρούν ότι έχουν δικαιώματα πάνω τους (!!!) Αν οι άνθρωποι βλέπαμε το μεγάλωμα των παιδιών μας πιο ψύχραιμα και αν είχαμε τη γνώση από πριν, ότι η μόνη μας υποχρέωση είναι να μεγαλώσουμε έναν υγιή και ισορροπημένο άνθρωπο και έπειτα να τον αφήσουμε να πετάξει μακρυά χωρίς περαιτέρω αξιώσεις, ίσως ο κόσμος να ήταν καλύτερος.