To "Make Way for Tomorrow" το ανακάλυψα περίπου το 1997. Ένας αμερικανος φίλος που είχα γνωρίσει σε ένα forum συζητησεων για το σινεμά, με προέτρεψε να δω αυτήν την ταινία που τότε ήταν παντελώς άγνωστη στην Ελλάδα αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να την βρω στην Ελλάδα αλλά και πουθενά αλλού καθώς δεν κυκλοφορούσε σε βιντεοκασέτα ούτε βέβαια σε dvd που τότε είχε αρχίσει να παίρνει τα πάνω του. Ήταν τόση η επιμονή του φίλου μου (που αργότερα αποδείχτηκε οτι μόνο τυχαίος δεν ήταν καθώς ήταν συγγραφέας βιβλίων σχετικά με τον κινηματογράφο) να τη δω που μου έστειλε ένα αντίγραφο γραμμένο από την αμερικάνικη τηλεόραση σε κασέτα NTSC. Εν έτη 1997 τα βιντεο στην Ελλάδα έπαιζαν μόνο σε σύστημα PAL, οπότε έτρεχα από το ένα videoclub στο άλλο προσπαθώντας να μου τη μεταγράψουν.Όμως οι κόποι μου ανταμείφθηκαν, καθώς η ταινία είναι όντως ένα αριστούργημα. Απλή και σεμνή κινηματογράφηση που φλερτάρει έντονα με το μελό χωρίς όμως ποτέ να πέφτει στις παγίδες του. Αντιθέτως έκανε εμένα, ένα 18χρονο τότε, νεαρό να κλαίω βλέποντας την ιστορία δυο ηλικιωμένων ανθρώπων και την νηφάλια αντίδρασή τους στην άδικη αντιμετώπιση των παιδιών τους και ειδικά με την συγκλονιστική ερμηνεία της Beulah Bondi. H έκδοση της Criterion υπήρξε καθοριστική καθώς έκανε την ταινία προσβάσιμη σε όλους τους κινηματογραφόφιλους, αυξάνοντας κατακόρυφα τον κύκλο των θαυμαστών της. Συγχαρητήρια λοιπόν για το άρθρο καθώς ελπίζω οτι θα κάνει έστω και κάποιους από τους αναγνώστες της Lifo να ανακαλύψουν ένα παραγνωρισμένο διαμάντι της αμερικάνικης -όχι μόνο- κινηματογραφίας.
