"...Για να υπάρχει ένα ευρύτερο πλαίσιο σταθερότητας εντός του οποίο θα μαλλιοτραβιόμαστε..."Μου θυμίσατε την τελευταία σκηνή από το 1900 του Μπερτολούτσι, όπου ο γέρος, ξεπεσμένος, κατεστραμενος πλέον αστός (πρώην τσιφλικάς, για την ακρίβεια--ο Ντενίρο) μαλλιοτραβιέται με τον συνομίλικό του εργάτη, πρώην επαναστάτη και φίλο/ανταγωνιστή του στα πάντα (Ντεπερντιέ), ενώ όλα τα καθάρματα (ειδικά ο φασίστας Σάδερλαντ) τους έχουν αφήσει αισίως χρόνους. Αυτά στην Ιταλία του 1970, στο αποκορύφωμα των "μολυβένιων χρόνων" (η ταινία γυρίστηκε το 75-76, ο Μόρο δολοφονήθηκε 2 χρόνια αργότερα).