Είμαι 32,γυναίκα,παντρεμένη και εργαζόμενη..Ο άντρας μου είναι 39, άνεργος 5 χρόνια γιατί τόλμησε να ζητήσει να του πληρωθούν τα χιλιάρικα που του χρώσταγε το αφεντικό του. Ο εργοδότης μου είναι ενας καλός άνθρωπος (αυτοδημιούργητος) που πρώτα πληρώνει όλες τις υποχρεώσεις του και μετά υπολογίζει τα δικά του λεφτά. Παρότι τα έσοδα του στα 4 χρόνια που δουλεύω έχουν μειωθεί σχεδόν στο μισό δεν μου έχει κάνει (ακόμα) μείωση. Πρώτα σταμάτησε τα περιττά έξοδα της επιχείρησής του. Σε λίγο δεν θα έχουμε δουλειά ούτε αυτός ούτε εγώ. Θα ψηφίσει ΟΧΙ όπως κι εγώ. Για τα παιδιά του ΚΑΙ για εμένα. Γιατί το ΝΑΙ σε όλα μας έφτασε εδώ. Σε όλες τις εκφράσης τις πολιτικής και μη ζωής μας σκύβαμε το κεφάλι και λέγαμε ΝΑΙ. Ανέκαθεν στην Ελλάδα. Δεν τρέφω αυταπάτες οτι με περιμένει κάτι καλύτερο. Θα ψηφίσω ΟΧΙ γιατί η συνείδησή μου μου λέει οτι αυτό είναι το σωστό. Για προσωπικούς (βραχυπρόθεσμους) λόγους θα έπρεπε να ψηφίσω ναι. Αλλά δεν θα τολμούσα να κοιτάξω το παιδί που (ελπίζω κάποια στιγμή) θα μπορέσω να κάνω. Σέβομαι την αποψη σας και την ψυχραιμία σας. Μακάρι να μπορούσα να την συμμεριστώ. Όπως και ναχει ασχέτως αποτελέσματος εύχομαι εσείς να έχετε δίκιο. Γιατί το δικό μου μέλλον έτσι κι αλλιώς είναι μελοθάνατο.