#4 Από τη στιγμή που αναρρωτιέσαι αν θα έπρεπε να έχεις τύψεις, ε, έχεις τύψεις. Αν ήσουν οκ με αυτό που συνέβαινε, δε θα σε απασχολούσε το θέμα to begin with.Τώρα, γιατί άραγε νιώθεις τύψεις;Επειδή πιστεύεις ότι "προδίδεις" το αγόρι σου;Επειδή έχεις συναισθηματικά διαβρωθεί από την αντίληψη του "πώς -πρέπει-να-είναι-η-σεξουαλικοτητα-και -η-σχέση", που προβάλλεται από κοινωνία και πιθανώς οικογένεια;Επειδή καταλαβαίνεις ότι κατά βάθος το αγόρι σου δε σε καλύπτει, αλλά φοβάσαι να το αντιμετωπίσεις;Καλό θα είναι αν ούτε καν υποψιάζεσαι για τον εαυτό σου, να κάτσεις να μάθεις.Καθένας έχει άλλη αντίληψη και επιθυμία για το σεξ/τις σχέσεις/την πίστη. Και επειδή (κατά την άποψή μου ευτυχώς) ξεπεράσαμε τα στενά κοινωνικά πρότυπα της γυναίκας-παναγίας και του άντρα-μπερμπάντη, καλό είναι σε αυτό οι δύο άνθρωποι να συμφωνούν. Μπορεί η συμπεριφορά σου να είναι απο μόνη της οκ (μπορεί να μη γεννήθηκες πλασμένη για αιώνια ερωτική πίστη, βρε αδερφή, και να διστάζεις να το κάνεις πράξη), η να μην είναι (μπορεί, ας πούμε να καλύπτεις με τη φαντασία σου προβλήματα της καθημερινότητας), όμως ένα είναι το σίγουρο: Αν δε συμφωνεί με της απόψεις του κοινού σου εταίρου, μακροπρόθεσμα θα περάσετε και οι δύο πολύ άσχημα.Τί να κάνεις; Τώρα, δεν έχει κανένα νόημα να νιώθεις άσχημα ή τύψεις: Πάει, ότι έγινε, έγινε, και όχι μόνο δεν αλλάζει, αλλά και να άλλαζε τίποτα δε θα άλλαζε (δεν ξέρω αν με πιάνεις, ελπίζω να με πιάνεις...)Όμως, αν αυτά τα αθώα crushes είναι κάτι που συμβαίνει συχνά, μοιραία κάποια μέρα κάποιο θα εξελιχθεί σε περισσότερα ή ο φίλος σου θα τσατιστεί άσχημα με κάποιο (ακόμα και αν εσύ δεν έχεις κάνει τίποτα), διότι δεν είναι ανόητος, κάποια στιγμή κάτι θα καταλάβει (ακόμα και αν όλο συμβαίνει μέσα στη δική σου φαντασία).Δεν υπάρχει, φρονώ, κάποιος λόγος να επαναπροσδιορίσεις την ηθική σου, όμως υπάρχει μεγάλος λόγος να επαναπροσδιορίσεις το πώς υπάρχεις μέσα στη σχέση σου, και το τί ζητάς από τη σχέση σου, και να βρεθεί απο κοινού συμφωνία η οποία θα εμπεριέχει (με όποιο τρόπο μπορεί να εμπεριέχει-φαντασιωσικό ή μη-) την λαγνεία σου προς περιπέτεια σε ξένα εδάφη...Γιατί το σπίτι είναι το μέρος στο οποίο πάντα επιστρέφουμε, αλλιώς δεν είναι σπίτι...