Εγώ θέλω να σχολιάσω το θέμα της λευχαιμίας που αναφέρθηκε, καθώς εγγραφηκα ως δότρια μυελου προσφατα και ενημερωθηκα για πραγματα που δεν ειχα ιδεα, και που κρίνω σκοπιμο να μοιραστώ μαζί σας. Κοπέλα της ερώτησης και αναγνωστες, για όποιον δεν το γνωρίζει, οι γονείς με τα παιδιά ΔΕΝ είναι συμβατοί δότες. Η συμβατότητα του μυελού των οστών αντιπροσωπεύεται κωδικοποιημένα από ένα 6ψήφιο νούμερο. Σκεφτείτε λοιπον ότι ο καθένας σας έχει εναν 6ψήφιο, όπου έχει πάρει τυχαία 3 από τα 6 νουμερα της μαμας του και 3 απο τα 6 του μπαμπα του. Άρα ο μυελός σας δε συμβαδίζει με αυτό κανενός από τους γονεις σας, γιατί είναι μισός-μισός. Μπορεί να συμβαδίζει μόνο στα αδέρφια, αν κληρονόμησαν τους ίδιους "κωδικούς", πράγμα καθαρά τυχαίο και σπάνιο, αν και όχι απίθανο.Αν λοιπόν καποιος παθει λευχαιμία και δεν έχει αδέρφια-συμβατούς δοτες, ελέγχεται η λίστα όσων έχουν εγγραφεί για δότες μυελού, ψάχνοντας να βρεθεί συμβατός δότης. Ας πούμε εγώ τώρα που γράφτηκα, μου πήραν απλώς ένα δείγμα DNA από το σάλιο και καταγράφηκα στη βάση δεδομένων. Αν ποτέ βρεθεί κάποιος στην Ελλάδα, που τυχαία έχει συμβατότητα με μένα, θα με καλέσουν εάν θέλω να πάω να δώσω μυελό και να σώσω μια ζωή. Να σημειωθεί επίσης ότι η διαδικασία δωρεάς μυελού δεν είναι επίπονη όπως παλιά. Πλέον απλώς σας παίρνουν μια μεγάλη ποσότητα αίματος, η οποία φυγοκεντρίζεται για να διαχωριστούν οι ουσίες που χρειάζονται και έπειτα το αίμα επιστρέφει στον οργανισμό σας. Όλα αυτά, αν συμβεί να σας καλέσουν. Η πιθανότητα ειναι ελάχιστη να βρεθείς όντως συμβατός με κάποιον, αλλά αν βρεθείς, σώζεις μια ζωή τόσο εύκολα. Σκεφτείτε το και ψάξτε το παιδιά, να γραφτείτε!