Το να παραιτηθεί από την πολιτική είναι ότι χειρότερο θα μπορούσε να διαπράξει αυτήν την στιγμή, όχι προσωπικά αλλά κοινωνικά και θα προσπαθήσω να σου δώσω να καταλάβεις: ανάμεσα στο οτι απέβησαν άκαρπες ο πραγματικές ή όχι αντιμνημονιακές βλέψεις και ανώριμοι οι φανφαρονισμοί των συνθημάτων του και στο ότι επίτευξε μια συμφωνία για την οποία ουδεμία εκ των προηγούμενων κυβερνήσεων δεν θα τολμούσε ούτε κιχ υπόνοιας να κάνει, ο Τσίπρας στέκεται ιστορικά εκρεμής στην μέση του χρόνου, το παρελθόν και το μέλλον. Όσο και να εμπεδώσαμε ότι το Οχι έγινε ένα μουρμουρητό Ναι και ότι το δημοψήφισμα ήταν πράγματι περί νομίσματος, η συμφωνία που έφερε αδειάζει κάθε επίδοξο μεταπολιτευτικό διεκδικητή της εφαρμογής του, ανεξάρτητα με το ότι ο ίδιος ο Τσίπρας αναμετριέται με το δικό του μπόι- όσο μιλάμε για την επομένη των εκλογών σε σχέση με την επομένη του δημοψηφίσματος. Για ποιον ουσιαστικό λόγο να παραδώσει την συμφωνία στην ΝΔ ή το Πασόκ? Δική του δεν είναι; Με ποιο επιχείρημα να διεκδικήσουν αυτοί τώρα την εξουσία; Με αυτό της ειλικρίνειας; Αν το κοσκινίσουμε, τίποτα, μόνο για την ίδια την εξουσία, τις καριέρες τους, τα ιστορικά απωθημένα των οικογενειών τους και τα προνόμιά τους. Για ποιον λόγο να θέλει κανείς να τρέξουν τα μέτρα αυτά από το παλαιό σύστημα-και ας μην κάνουμε καν λόγο για τον βαθμό υπαιτιότητας του στο σύρσιμο της χώρας στα χρέη και στα μνημόνια. Τί να συγκρίνουμε με αυτό τώρα; το ότι ο Τσίπρας δεν μπόρεσε να τα σκίσει; Είμαστε με τα καλά μας; Τί μεγέθους ηλιθιότητα μπορεί να κάνει κάποιον σώφρονα φιλοευρωπαίο πολίτη να θέλει να βάλει διεκπαιρεωτή τριετίας τους αρτηριοσκληρωτικούς δεξιούς με τις τάχα μου πατρίδες θρησκείες και οικογένειές τους και τα φαντάσματα ενός κάποιου "παρασοσιαλισμού" του παρελθόντος-40χρόνια τώρα; Ε σόρρι, προτιμάω την Κωνσταντοπούλου όπως έθεσε το "παρούσα", πιο αξιοπρεπές και στοιχειοθετημένο. Δεδομένου ότι ο Τσίπρας είπε ότι δεν λατρεύει την θέση του, θα έπρεπε να επαναεπικυρώσει την πορεία του, σε έναν αδειάσπαστο Συριζα, να ζητήσει την εμπιστοσύνη του κόμματός του ξανά-ναι εσωτερικές εκλογές-και μετά του κόσμου-ναι κοινοβουλευτικές εκλογές. Δεν μπορώ να αισθανθώ απόλυτα τα περιθώρια που μπορεί να υπάρχουν για τέτοιες διεργασίες και διαδικασίες αλλά αισθάνομαι τουλάχιστον και για χάριν αυτού μιλάω, ότι η ιστορική ευκαιρία να αλλάξουμε νοοτροπίες και σελίδα από την μεταπολίτευση είναι μπροστά μας αυτήν την στιγμή. Είναι ξεκάθαρο για μένα, ότι ΝΔ και ΠΑσοκ δεν έχουν κανέναν ρόλο πλέον και πρέπει να το πάρουν απόφαση οι ψηφοφόροι τους ή τουλάχιστον να μεταμορφωθούνε αυτοί-έτσι μαγικά...όπως μπορεί και γίνεται σ αυτήν την χώρα- σε κάτι που μοιάζει με το ύψος των περιστάσεων...Δεν είναι ώρα να υπερασπιστούμε κανέναν, αν πρώτα δεν υπερασπιστούν οι ίδιοι τον εαυτό τους μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες που ελπίζω να μας έχουν απομείνει.Κοινωνικά λοιπόν..επανέρχομαι στην αρχική μου διατύπωση, θα θυμίσω ότι πολλοί αρθρογράφοι που επι της εκλογής του κοιτούσαν τον Συριζα με καρδιοχτυπώντας...ψύχραιμα, κάποιοι και φιλοσυριζαίοι, έλεγαν ότι και αν δεν καταφέρει να σκίσει τα μνημόνια, ίσως να είναι σε θέση να αλλάξει μερικά πράγματα σε κοινωνικό επίπεδο, σε ελευθερίες και δικαιώματα, εκπαίδευση, αστυνομία, αποφαστιστικοποίηση της κοινωνίας κ.α, να μας κάνει λίγο παραπάνω Ευρώπη. Πιστεύω δεν το παίρνουν πίσω τώρα αυτό.Ας το φανταστούμε στην τελική και έτσι-αν μια δεξιά μουσίτσα είναι πάντα απαραίτητη για να αισθάνεται εγγυήσεις ο Έλληνας και οι ΑΝΕΛ είναι κομματάκι παραληρηματικό χοντροκομμένο εθνοκάτι: Συριζα με Ποτάμι. Για τέσσερα χρόνια.Όχι; Που φτου κακά με τα κόμματα, αλλά το λέω σαν παρατηρητής πολίτης με αβέβαιο μέλλον ούτως ή άλλως.
