Αγαπητή Afrodit,σιγά μην τον πλάκωνε και στο ξύλο κιόλας. Η γυναίκα τό'πε την επόμενη, αν τη διαβάσατε, δεν ήταν η πρώτη φορά που του έπαιρνε συνέντευξη. Η δουλειά αυτή, ξέρετε, είναι κυρίως δημόσιες σχέσεις, πόσω μάλλον όταν ο εκάστοτε ''σπουδαίος'' συνεντευξιαζόμενος δεν είναι απ' τα μέρη σου, αλλά έρχεται ως επισκέπτης - καλεσμένος σου. Απλά, θα τά'χασε με τη ''μεθυσμένη του ρητορική'', όπως λέτε, κι αποφάσισε να παραμείνει ευγενής ως το τέλος. Προσπάθησε εμφανώς να τον κοντράρει κι αυτή, ενώ θα μπορούσε να το ρίξει στα χασκογελάκια και στην αλλαγή θέματος. Υπό αυτή την έννοια, μπράβο της. Αν ήμουν στη θέση της, πάντως, θα τον είχα στείλει στην Πράγα για μανιτάρια κι ας ήτανε κι ο Gene Pitney - αυτόν πάλι που τον θυμήθηκα;