#7 Πρέπει να βάλεις στο ζύγι, από τη μια, την ψυχική σου ηρεμία και, από την άλλη, αφενός τις οικονομικές σου δυνατότητες σε κατάσταση ανεργίας, και αφετέρου την προοπτική της εξεύρεσης άλλης εργασίας. Το τρίτο (αν η εργασία είναι για 'σένα αναγκαιότητα χωρίς την οποία δεν μπορείς να ζήσεις, φυσικά) να το μεθοδεύσεις και να το δρομολογήσεις πριν παραιτηθείς από τη δουλειά σου, γιατί - παρότι δεν ξέρουμε το πεδίο σου - τα πράγματα είναι πολύ σκούρα σε γενικές γραμμές, και όσο περνάει ο καιρός σκουραίνουν κι άλλο (δηλ. από την τελευταία φορά που κοίταξες, πχ.). Μην κάνεις το λάθος να ξεχάσεις πως δεν θεωρείσαι μόνο τυχερή που έχεις δουλειά, αλλά είσαι κιόλας - και πολύ μάλιστα. Οπότε, αν δεν παρουσιαστεί μια απτή επιλογή, και πριν συμβεί αυτό, εγώ θα σου έλεγα να μην διακινδυνεύσεις την τρέχουσα εργασία σου.Το πρώτο και το δεύτερο, τώρα, εξαρτώνται από τις ειδικές, αλλά και αντικειμενικές, συνθήκες στις οποίες βρίσκεις εσύ τον εαυτό σου σε συνάρτηση με τις προτεραιότητες της ζωής σου, των αναγκών σου, και των συμβιβασμών που είσαι διατεθειμένη να κάνεις γι' αυτές. Αυτά δεν μπορεί καθόλου να τα ζυγίσει κάποιος που δεν τα ξέρει. Δηλαδή, στην ψυχική πίεση που ασκείται μέσα σου μόνο εσύ γνωρίζεις ποιές είναι οι απαντοχές σου - γιατί για κάποιον άλλον μπορεί να αποτελούσε μια απλή λεπτομέρεια, εφόσον πχ. καταφέρνει να την ξεπερνάει έχοντας άλλες διεξόδους ψυχικής ισορροπίας και ξεκούρασης. Εσένα όμως πιθανόν να σου προκαλεί φθορά που δεν μπορείς να υποστείς λόγω άσχημων συνεπειών στην υγεία σου μακροπρόθεσμα.Το, δε, πορτοφόλι σου εσύ ξέρεις πόσο γρήγορα θα το αδειάσεις και πόσο γρήγορα μπορείς να το ξαναγεμίσεις χωρίς έσοδα από εργασία. Όπως και πόσο γεμάτο ή άδειο αντέχεις να είναι και για πόσο... Επίσης, τί είδους εξαρτήσεις θα σου γεννήσει μια κατάσταση προσωπικής οικονομικής δυσφορίας (έλλειψη αυτονομίας;) εσύ θα τις υπολογίσεις και θα τις αξιολογήσεις. Και στοιχεία να είχαμε, αυτά δεν μπορούν να απαντηθούν παρά μόνο από εσένα, διότι οι δικές σου υποκειμενικοί παράμετροι δεν είναι καθόλου αμελητέας βαρύτητας.
