#6Φίλη που νοιώθεις αδικημένη (με το δίκιο σου) άνοιξα λογαριασμό για να σου απαντήσω. Έχουμε πάρα πολλά κοινά, σύμφωνα με αυτά που περιγράφεις, μόνο που εγώ είμαι μερικά χρονάκια μεγαλύτερή σου. Μετά το διαζύγιό μου έκανα μια σχέση που κράτησε λιγότερο από εξάμηνο. Με έστειλε με ένα πολυσέλιδο mail. Έπαθα κάμποσα ψυχοσωματικά, ένοιωσα απελπισία και αδιέξοδο. Όσο κι αν δεν το καταλαβαίνουμε εν θερμώ, δεν είναι το τέλος του κόσμου. Υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι σε ανάλογη φάση με σένα! Βγες οπωσδήποτε από τη θλίψη, είναι θέμα χρόνου να βρεις έναν σύντροφο, χωρισμένο, με παιδιά κατά προτίμηση, για να κατανοεί και τις υποχρεώσεις σου, και να κάνετε τη σχέση που δεν θέλει "να προχωρήσει παρακάτω". Που θα είναι το όμορφο "ντύνομαι, στολίζομαι, βγαίνω και περνάω καλά!". Επικοινωνία, ευχάριστες ώρες, συνεργασία και στα δύσκολα και στα καθημερινά (ο μικρός έχει πυρετό, δεν θα βγούμε απόψε, στη δουλειά έχω αυτό, ποιά είναι η γνώμη σου, έλα να με πάρεις, έχω το αυτοκίνητο για σέρβις, κλπ) και με όρεξη για συζητήσεις, ακόμα και για διαφωνίες! Με την ωριμότητα και τις εμπειρίες που έχεις αποκομίσει, χωρίς τα άγχη των σχέσεων με προσδοκίες συμβίωσης, γάμου, παιδιών, ξέροντας πια τι ζητάς, θα το βρεις! Σίγουρα! Φρόντιζε τον εαυτό σου, διεύρυνε τον κύκλο σου, κι όλα θα γίνουν.