#6Πολλοί άντρες καταπιέζονται φοβερά στο στρατό, ακόμα κι αν είναι σε 'καλό πόστο.' Σε μια πολύ στρεσογόνα περίοδο όλοι μπορεί να βγάλουμε συμπεριφορές τελείως ξένες προς τον χαρακτήρα μας (και αφού περάσει ο καιρός και ηρεμήσουμε αναρωτιόμαστε τι είχαμε πάθει και συμπεριφοράμασταν τόσο αλλοπρόσαλλα). Βλέπω κι εσύ όμως απορρίπτεις τα συναισθήματα του και δεν τον στηρίζεις με την έννοια που το λέει η αμπα. Είναι λίγο σαν να γκρινιάζεις για τη δουλειά σου και να σου λέει ο άλλος ότι είσαι αχάριστη γιατί άλλοι ψάχνουν δουλειά και δεν βρίσκουν κτλ. Κι εσύ νιώθεις να μην σε καταλαβαίνει ο άλλος γιατί θέλεις απλώς να έχεις το δικαίωμα να ξεσπάσεις χωρίς να σε κατακρίνουν. Υ.Γ. Σ'αυτό με τις σπουδές και το καθάρισμα τον καταλαβαίνω. Την πρώτη φορά που χρειάστηκε να καθαρίσω σε μια δουλειά που δεν είχε σχέση με τις σπουδές μου έκλαιγα μετά για ώρες κι έλεγα 'γι'αυτό σπούδαζα, να πάρω το πτυχίο μου να καθαρίζω μ'αυτό', μου είχε κάτσει πολύ άσχημα. (μετά το ξεπέρασα βέβαια, αλλά ο σύντροφος μου με στήριξε απεριόριστα, δεν με γείωσε 'πώς κάνεις έτσι')