#1 Θα μπορούσες να μελετήσεις συγκριτικά κείμενα των αρχαίων φιλοσόφων και των μετέπειτα πατέρων της εκκλησίας (π.χ Άγιος Αυγουστίνος- κείμενα βάσει των οποίων έχει γραφτεί και το πολύ ωραίο Vita Brevis του Γιόστειν Γκάρντερ), για να διασαφηνίσεις στο κεφάλι σου τα σχετικά με την παραπάνω απορία (μία απορία η οποία ταλάνισε και εμένα αρκετές φορές σε διάφορα στάδια της ζωής μου, αν μπορώ να καταλάβω βέβαια σωστά αυτό που λες. Για ποιό λόγο δηλαδή η ανθρωπότητα πέρασε από τη νοήμονα φιλοσόφηση και στάση ζωής, σε μια ακραία ενοχικότητα. Αυτό ρωτάς;)Σχετικά με τα όσα λες, τώρα, θέλω να σημειώσω πως η επιθυμία, άσχετα αν είναι πολλές φορές κακοδιατυπωμένη, ενδοβολική, αποτέλεσμα κακών προθέσεων, κλπ, δεν παύει να αποτελεί το μοχλό κίνησης της ζωής μας. Οπότε, ναι, από τη φύση της φρονώ πως δημιουργεί ένα είδος σχάσης στο ανθρώπινο είναι: Από τη μία τη χρειαζόμαστε (αλλιώς απλά θα είχαμε αφεθεί να πεθάνουμε από την ασιτία, ή, αν καταχωρείς την κατ'εξοχήν πείνα στις ανάγκες, δε θα είχαμε δημιουργήσει τίποτα, ακριβώς όπως τα ζώα), αλλά από την άλλη, αν είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, συχνά δεν είμαστε σίγουροι για το βαθύτερο ορμητήριό της. Άρα, λογικό να προκαλεί τόσο εσωτερικό πόλεμο, όσο και ενοχές.Το κλού είναι εδώ να καταλάβουμε (από όποιο ρεύμα φιλοσοφίας και αν κοιτάμε τα πράγματα), ότι ο άνθρωπος που πραγματικά δεν έχει επιθυμία, δεν είναι πλέον άνθρωπος (είτε αυτό σημαίνει ότι πέθανε, είτε ότι φωτίστηκε), και ότι η επιθυμία είναι αυτό που μας έλκει σε οτιδήποτε (καλό η κακό, ευπρεπές ή άπρεπές, αποδεκτό κοινωνικά η μη). Κατά κάποιο τρόπο, είναι (από τη φύση της, άσχετα με τον τρόπο που εκδηλώνεται) η αγάπη σε επίγεια εφαρμογή.#6 Χμ...Το να διαφέρουν μεταξύ του ζευγαριού οι απόψεις για την υγειινή, είναι πάντα κακός οιωνός, αν ρωτάς εμένα...Αλλά αυτό που μου τραβάει την προσοχή στο γράμμα σου, δεν είναι αυτό. Διακρίνω μια προσπάθεια πατροναρίσματος και υποτίμησης. "Δούλεψε για να ζεις, μη ζεις για να δουλεύεις", λες. Είσαι σίγουρος πως η κοπέλα έχει πραγματικά αυτή την επιλογή, στην Ελλάδα της κρίσης; Θεωρείς πως "κάπως" πρέπει να είναι για εσένα (δικαίως ή αδίκως δεν έχει σημασία), ώστε να βοηθήσει τη δική σου καταναγκαστική προσπάθεια να την ερωτευτείς. Και έπειτα "εύχομαι αυτό που περνάω να μην τύχει σε κανέναν" 1ον: Δεν σου ακούγεται λίγο "δραματικό" όλο αυτό; Θέλω να πω, πέθανε κανείς και δεν το ξέρουμε; 2ον: Αυτό που περνάς, το έχεις επιλέξει προσωπικά και ενεργά. Δεν σου "έτυχε". Εσύ επέλεξες να έχεις σχέση, εσύ επιλέγεις να μένεις. Είναι άσχημο να κάνετε σεξ και η άλλη να σου βρωμάει, ναι, αλλά δουλειά σου δεν είναι να το αλλάξεις, δουλειά σου είναι να αποφασίσεις τί θέλεις, και πόσο αντέχεις εσύ.
